Albumrecensie: Elbow – The Take Off and Landing of Everything
8 maart 2014, 20:13 | Jeroen
De band brak in thuisland Engeland en delen van Europa door met de single One Day Like This en album The Seldom Seen Kid uit 2008 en staat met name in Engeland sindsdien steevast in de grotere arena’s van het land. Build a Rocket Boys borduurde voort op The Seldom Seen Kid, en bevestigde de status als arenaband. De albums Cast of Thousands (2003) en The Leaders Of The World (2005) lieten in het verleden een ander geluid horen en de band laat op The Take Off and Landing of Everything een mix van de Elbow voor de doorbraak horen en daarna.
Laten we vooropstellen dat Elbow met The Take Off and Landing of Everything een prachtige plaat heeft gemaakt. Waarschijnlijk heeft Elbow op commercieel oogpunt zijn hoogtepunt behaald met The Seldom Seen Kid maar op artistiek zit er nog rek in. Een hitsingle kan een album veel brengen maar hoeft niet te betekenen dat het ook op het beste album staat. Als geheel overtuigt The Take Off and Landing of Everything en is in dat opzicht de beste Elbow plaat. Daarmee is meteen het sterkste punt van de plaat gemaakt; in een muzikaal landschap waar download(singles) en Spotify de dienst uitmaken is het een verademing om een plaat te luisteren die is bedoelt om van begin tot eind te luisteren (de nieuwe Beck is ook zo een plaat). De opbouw is perfect. Muzikaal stelt de band ook niet teleur, het gaat van rustig en kalm (This Blue World en The Blanket Of The Night) naar agressief (hoogtepunt Charge) tot meeslepend (My Sad Captains en Real Life (Angels). Met Fly Boy Blue/Lunette zoekt Elbow zijn muzikale grens. Het begint vrij aggresief en ontpopt zich halverwege in een soort kakofonie van strijkers en trompetten om daarna prachtig in rust over te gaan en een breekbaar liedje wordt. Zo wordt er een song opgenomen die qua structuur en gevoel aan Paranoid Android van Radiohead doet denken.
geen eindeloze liefdesverdriet
Voor het eerst heeft de band op muzikaal gebied afzonderlijk gewerkt en zijn sommige songs door een individu geschreven. Hoe opvallend is het dan dat daar op de plaat niet veel van te horen is en aangeeft dat Elbow een soort organisch geheel vormt. De teksten zijn zoals altijd geschreven door zanger Guy Garvey. Waar zijn bandleden allemaal vaders zijn is de zanger dat niet. Ook is een lange relatie uitgegaan tijdens het opnemen van de plaat. Dit betekent geen eindeloze liefdesverdriet songs maar betekent wel dat Guy Garvey zijn geliefde Manchester achterliet en tijdelijk in New York verbleef. Dit komt uiteraard het meest naar voren in leadsingle New York Morning met een prachtige qoute van Lennon: It’s the Modern Rome and folk are nice to Yoko. Op Charge is een verbitterde Guy Garvey te horen over ouder worden: And glory be, these fuckers are ignoring me – I’m from a different century. In _My Sad Captains gaat het tevens over ouder worden maar nu terugkijkend en met een meer meloncholieke toon.
meeslepend en melancholisch
The Take Off and Landing of Everything is een typische Elbow plaat geworden die zoals gezegd een mooi geheel vormt. De fans van de band worden niet teleurgesteld en kunnen dit album blind aanschaffen. Voor degene die de band vooral kennen van de hit One Day Like This komen niet helemaal aan hun trekken. Niet alle songs zijn toegankelijk en er zit niet een hit tussen van dat kaliber. Daarmee trekt Elbow hun eigen lijn en zijn ze zeker niet vernieuwend (op Fly Boy Blue/Lunette na misschien), maar als je de tijd neemt en dit album van het eerst nummer tot het laatste nummer beluisterd vindt je een meeslepende en melancholische plaat. Een aanrader!
