Recensie: Mastodon in het Paard
7 december 2014, 21:39 | Jeroen
Donderdagavond stond de avond in het Paard te Den Haag in het teken van metal. De Amerikaanse band Mastodon stond namelijk met een dubbel voorprogramma geprogrammeerd in de Haagsche popzaal. Helaas kwamen we net te laat binnen voor het Britse Krokodil, maar Big Business hebben we wel gezien, dat dan weer helaas weinig indruk maakte. Het geluid stond hard, het duo speelde hard, de zaal stond inmiddels bomvol, echter wisten ze geen potten te breken. Leuk, maar het echte werk moest nog komen.
Iets voor 22:00 uur kwamen de mannen van Mastodon het podium op gelopen. Eerder dit jaar bracht de band hun zesde album, Once More ‘Round The Sun geheten, uit en het mag dus geen verrassing eten dat het grootste deel van de set uit nummers van dit album bestaat. Zo werd er afgetrapt met Tread Lightly en Once More ‘Round The Sun. Wat meteen opvalt is dat de band er op vooruit is gegaan wat betreft zang. Dit is vooral te danken aan drummer Brann Dailor die sinds het vierde album Crack The Skye ook is gaan zingen wat het totaal aantal zingende bandleden op drie brengt. Brann ondersteunt Brent Hinds regelmatig met zijn zang en dat is wel nodig ook. Brent heeft namelijk nog steeds niet door dat hij zijn mond open moet doen om te zingen.
Muzikaal is het nog steeds allemaal dik voor mekaar. De complexe nummers worden bijna achteloos gespeeld en volgen elkaar in hoog tempo op. Het kneiterharde Blasteroid zorgt voor het eerste duw- en trekwerk voorin, iets wat gedurende de show steeds heftiger zal worden. Na het rustige Oblivion (vooral in dit nummer valt de zang van Brent in negatief opzicht op) volgt de eerste meezinger van de avond, The Motherload. Dit nummer kan gerust een nieuwe publieksfavoriet genoemd worden en dat zonder twerkende dames op het podium. Ook High Road kan op flink wat meezingers rekenen. Knap dat deze nieuwe nummers toch perfect tussen de rest van set passen. In High Road soleert Brent er lekker op los, iets waar hij zich meer en meer op is gaan richten.
De solo van High Road loopt over in het intro van de oude kraker Aqua Dementia, tijdens welk nummer de band flink staat te headbangen. Hierna gaat de band nog verder terug in tijd met Ol’e Nessie van debuut Remission. Zo’n beetje halverwege de set volgt pas de eerste interactie met het publiek, Troy steekt zijn duimen omlaag en vervolgens omhoog. Ja, we hebben het naar ons zin. Verder met weer een nieuw nummer dan maar, Aunt Lisa. De sullige lyrics “hey ho, let’s fucking go. Hey ho, let’s get up and rock n’ roll” wordt door de band maar achterwege gelaten.
Vanaf nu gaat Mastodon in de hoogste versnelling, Divinations, Bladecatcher, Black Tongue (met dubbele Thin Lizzy-achtige gitaarsolo) en Megalodon volgen. Hierna merkt Troy op dat ze vaak in Nederland zijn geweest (29 optredens om precies te zijn) maar dat dit met gemak hun beste show ooit is. En eerlijk gezegd vinden wij dat ook. De set is gevarieeder dan ooit en toch onmiskenbaar Mastodon.
Het optreden wordt afgesloten met twee nummers van Leviathan. Crystal Skull en Blood and Thunder. Blood en Thunder is de perfecte afsluiter van een goed optreden, iedereen brult mee op deze metal klassieker. Na afloop besef je dat Mastodon inmiddels een hele grote band is geworden met een geweldig oeuvre. Brann bedankt als laatste nog het publiek uitgebreid en Pendulous Skin wordt gedraaid ter ere van de onlangs overleden Isaiah Ikey Owens.
De complete setlist:
Tread Lightly
Once More ‘Round the Sun
Blasteroid
Oblivion
The Motherload
Chimes at Midnight
High Road
Aqua Dementia
Ol’e Nessie
Halloween
Aunt Lisa
Divinations
Bladecatcher
Black Tongue
Ember City
Megalodon
Crystal Skull
Blood and Thunder
Ps. Excuses voor de slechte kwaliteit van de foto. Helaas kreeg onze fotograaf geen toestemming om foto’s te maken. Deze foto is met een iPhone gemaakt.
