Albumrecensie: Satellite Stories - Vagabonds

5 maart 2015, 09:21 | Jeroen

Morgen verschijnt het derde album Vagabonds van de Finse indie band Satellite Stories. Ze staan deze week drie keer op de Nederlandse bühne om het album te presenteren. Vooral in Engeland is de hype al een tijdje gaande, slaat deze nu ook over naar Nederland?

Satellite Stories is opgericht in 2008 en maakt opgewekte, dansbare indie muziek die is opgemerkt door o.a. NME, Q, en The Fly, maar ook in eigen land door Coen en Sander op 3FM. Eerder was de vierkoppige band ook al te zien op onder andere Eurosonic en Lowlands. Denk aan bands als Foals, Two Door Cinema Club en Phoenix, uptempo drums, zomerse synths en aanstekelijke gitaarloopjes.

Het derde album dat 6 maart verschijnt heet Vagabonds en is geproduceerd door Simon “Barny” Barnicott. Barnicott werkte eerder samen met bands als Arctic Monkeys, The Temper Trap, Bombay Bicycle Club en Editors.

Vanaf de opener en titletrack Vagabonds stroomt de lente uit de speakers. Het nummer beschrijft hoe de afgelopen jaren voor de band zijn geweest, veel reizen en optreden, dwalend door Europa. Heartbeat en Polarized volgen, beide nummers kennen vrij veel herhaling in het refrein, houden dezelfde lichte stemming, maar vallen in vergelijking met andere nummers weinig op. Campus bijvoorbeeld, onderscheidt zich door een aanstekelijk gefloten deuntje die duidelijk afsteekt tegen de gitaarpartij.

hoogtepunten

Satellite Stories bewaren de beste nummers voor het einde van het album. Zo zijn Painted Arms, Same Sun, The Trap en With You de nummers die de voorgangers ontstijgen. Het zijn bij Painted Arms zowel de coupletten als het bombastische reffrein die aanslaan. Tekstueel spreekt het ook tot de verbeelding, de hoofdpersoon durft niet dat ene meisje aan te spreken en dan is er “some guy with painted arms” die er met haar vandoor gaat. Same Sun is een stuk positiever, wij zijn misschien vreemden voor elkaar, maar wel onder dezelfde zon. Bij The Trap openen blazers het nummer met een uiterst vrolijke noot. Het nummer volgt hetzelfde recept als de voorgangers, maar wat het anders maakt is de combinatie van de blazers en de terugkerende opbeurende boodschap dat ondanks de vallen (traps) in het leven: we just have to keep on living, like always forgiving en don’t lose your hope and never give up. Afsluiter With You is hierna een flinke verassing. Het is een piano ballad waarbij zanger Esa Mankinen zijn liefde probeert te bezingen, de tweede verassing is als zijn betoog prachtig wordt beantwoord door Claire Heywood van Young Romance.

Is de wereld anders na het horen van Vagabonds? Nee. Hij is echter wel een stuk zonniger en dat is ook wel fijn zo aan het begin van de lente! Het is een album vol dansbare, vrolijke platen die qua productie goed in elkaar steken. Soms zijn de herhalingen in de coupletten wat te veel, maar je zal zien dat als deze jongens doorslaan, en die kans zit er met plaat als deze zeker in, dat dit juist bij live optredens voor een stukje publieksparticipatie kan zorgen. Gooi je ramen open en luister dit album of nog beter: ga ze zien: