Albumrecensie: The Staves - If I Was
30 maart 2015, 18:46 | Jeroen
Na de eerder verschenen EP Blood I Bled volgde afgelopen week het tweede album van de zussen Staveley-Taylor met de titel If I Was. De productie van dit album is gedaan door niemand minder dan Justin Vernon, beter bekend als Bon Iver.
De invloed van Justin Vernon is terug te horen op If I Was, maar is zeker niet overheersend. Het zijn warme tonen, net wat andere instrumentkeuzes en kleine details waardoor zijn invloed is terug te horen. Het doet muzikaal soms een beetje denken aan het zelfgetitelde Bon Iver album uit 2011, met als voorbeeld de percussie en zweverige klanken op het prachtige nummer Steady. Hij houdt de nadruk, terecht, op de hemelse samenzang van de drie zussen.
Het album schiet muzikaal nergens de bocht uit, maar bevat voldoende variatie. Zo staan er wat meer uptempo, bombastische nummers op zoals opener Blood I Bled, Teeth White en Black & White, dromerige nummers als het hierboven al genoemde Steady en Make It Holy, lichtere nummers als Horizons en The Shining, maar ook heel ingetogen en bitterzoete, kleine liedjes als No Me, No You, No More, Let Me Down en Don’t You Call Me Anymore.
In vergelijking met het meer folk georiënteerde debuutalbum Dead, Born & Grown is If I Was wel naar een hoger niveau getild door de productie. Ook tekstueel is het intiemer en persoonlijker. Er is zowel introspectie als diep verdriet te horen, afgetopt met Damn It All, de titel spreekt boekdelen, dat heel kalm en sferisch start en halverwege aan intensiteit toeneemt.
If I Was is geen plaat die bij de eerste luisterbeurt gelijk landt, daarvoor is het merendeel iets te rustig en ingetogen. Als je als luisteraar de tijd neemt om het album te laten bezinken en het vaker blijft afspelen, valt pas echt de schoonheid op. Deze zit in de prachtige samenzang, aanstekelijke melodieën en een hoop kleine details. Het album bevat wel enkele, wat meer poppy nummers die opgepikt kunnen worden door de radiostations, maar het zijn in meerderheid geen makkelijke nummers. Anderzijds zijn de albums van Bon Iver en bijvoorbeeld The National dat ook niet, en die hebben het toch ook tot de (enigszins) mainstream weten te schoppen. Wellicht lukt dat The Staves met If I Was ook? Aan de kwaliteit kan het niet liggen.
