Recensie: Jett Rebel in Amsterdamse Bos

9 juni 2015, 18:11 | Jeroen

Zondagavond was het zover: Jett Rebel gaat Live At Amsterdamse Bos. Het weer was heerlijk voor een zwoel avondje genieten van een leuk concert. En dat werd het.

Eerder dan verwacht staat Jelte op het podium. Wij stonden boven nog bier te halen. Aan het publiek te horen heeft men er zin in. Hij begint met te zeggen hoe vet het is na Marnix en Willem, het voorprogramma, te spelen. De hardste players die hij kent. Hij zal eerst wat nummers spelen die hij normaal niet speelt.

Als opwarmer een stukje gepingel. Althans zo noemt hij het. Voor mij en de rest van het publiek klinkt het als een serieus stukje pianospel. Hij start met On top of the world. Arie de geluidsman doet ook even mee. Bij We Are wijst hij naar hem. Een onderonsje vertelt hij. Het is een leuk, swingend nummer met wat relaxte onderbrekingen om met het publiek te praten. Hij vraagt gelijk of we mee willen zingen. En of wij vanavond het koor willen zijn. Dat willen we best. Uiteraard als goed Nederlands publiek betaamd klinkt het wat lafjes bij zo’n eerste nummer.

Jett Rebel is binnen een mum van tijd uitgegroeid tot popheld in Nederland. Waarom is wel duidelijk. Muzikaal is hij met zijn piano feilloos en een show weet hij er ook van te maken. Met het nummer Neither of you zingt hij over twee vriendinnen tegelijk hebben. Dat hebben we allemaal wel meegemaakt toch? Hmmm, het publiek weet het zonet nog niet. You two girls make a perfect girl together. Of we dat willen zingen, dan zingt hij er tegenin. Het enthousiasme staalt er van af en hij heeft overal schijt aan. Dit is zijn avond en hij komt om ons, maar vooral om zichzelf te vermaken.

De eerste zin van het liedje dat hij voor zijn nieuwe gitaar zingt, die hij Karen (Carpenter) noemt, krijgt hij er niet uit zonder een slokje water. Het is een cover van The Carpenters Rainy days and Mondays. Hij blijkt fan van The Carpenters te zijn. Hij blijft het publiek toespreken alsof hij iedereen persoonlijk kent, zonder eind aan het verhaal en zonder gêne. Wat hij doet is vooral leuk en schattig. Het komt onzeker over en die kwetbaarheid maakt wat los bij mensen. Als je dan ook nog eens mooi zingt, speelt en je liedjes zelf schrijft en produceert bovendien doe je iets goed.

Dan een nummer van de CD Hits for Kids. Een samenwerking met de Engelse geluidstechnicus Tony Platt. Toch hoor ik hier de hand van Tony en ik moet zeggen dat het voor het eerst vanavond af klinkt. Niet zo gek want Tony is er zelf bij en dan wil je toch even laten horen dat je de samenwerking serieus neemt.

Amber Gomaa wordt erbij geroepen. En is Jessie er, zijn andere achtergrond zangeres. Geen Jessie, die is te cool voor ons aldus Jelte. Er volgt een duet. Amber zingt normaal dus op de achtergrond, maar komt nu met een eigen album. Een lekker nummer voor deze lekkere alles-kan-en-mag zomeravond. Amber heeft een stem die zeker klaar is voor een soloalbum.

Dan gaat er een ‘takje’ in de brand. Hij moet even tot zichzelf komen. Dat gaat thuis met een kopje thee en een joint. Met de speciale lamp van Melvin erbij volgt een ballad die zo uit de jaren tachtig lijkt te zijn ontsnapt, maar wel een van het goede soort.

Het nummer Tyrannosaurus Rex van het album Hits for Kids is de eerste echte Rocker van de avond. I’m an ice cold killer zingt hij nadat hij toegeeft in het dagelijks leven helemaal niet zo stoer is als het nu lijkt. De dames kijken met glinsterende ogen naar de kwetsbare, maar stoer ogende gast.

Hij zegt telkens dat het leuk vindt en dat hij er zo naar uit heeft gekeken hier te spelen. En elke keer checkt hij of het publiek het ook voelt. Bij het volgende liedje Secret vraagt hij het zich af. I don’t know what to feel. Een speels liedje dat aan Bruno Mars doet denken. Baby I just like you too much. Liefde is lastig. Mary Anne is ook al zo’n swingend lief liedje. Hij schut ze uit zijn mouw en hij heeft overal schijt aan. Ik speel mijn liedjes en heb het naar mijn zin. En waarom niet? Het publiek eet uit zijn hand. Voelt met hem mee en zal hem alles vergeven.

Het nummer I only wanna be with you van Dusty Springfield toont de diversiteit en kennis van deze jonge gast. Hij zegt dat hij de boel aan het rekken is en dat vindt het publiek prima. Dus dan maar als tussendoortje een nummer zonder instrument en waarom ook niet, zonder microfoon. Tja, ook daar komt hij dus mee weg.

Jessica Manuputty (Jessie) is er inmiddels en ook zij moet er aan geloven. Net als het publiek vergeeft zij hem alles. Zelfs dat hij haar (naar de titel van het liedje) Louise noemt. Samen maken ze er een moderne Paradise By the Dashboard Light van. Het publiek smult en zingt mee. I can’t take it no more gillen ze. Jessie heeft een prachtige stem. Hij kan niet zonder haar zegt hij en voor dit nummer geldt dat zeker.

Amber en Jessie moeten nu samen met Jett een nummer doen. Buiten de setlist om. Het lijkt het thema van de avond. Het nummer is Sunshine. Die is er al lang niet meer, sterker nog het is koud aan het worden. Toch zit iedereen er warmpjes bij met Jett Rebel op ZIJN avond in het Amsterdamse Bos. Amber en Jessie nemen afscheid in stijl met het nummer Tonight.

De avond is speciaal voor Jelte. “Willem Wits is er en alle boys en Marnix is er ook”. Hij praat over zijn leven en toont zijn nederigheid door anderen te prijzen voor hun talent. Hij deelt ons zijn verhaal door middel van zijn liedjes. En zijn mattie Dorian zingt mee. Dan komt ook Willem. Leuk dat hij iedereen uit zijn jeugd betrekt bij zijn succes. En nu komt eindelijk ook het publiek echt los. Ze staan eindelijk op. Er wordt geswingt en uiteraard meeklapt. Jett Rebel verzorgt een privé feestje voor iedereen die op de fiets is gesprongen en naar het bostheater is gekomen. Dit is hoe je een leuk avondvullend programma neer zet, knap hoor.

Fotografie: Sebastiaan van Denzel © 2015

Op naar de volgende Live At Amsterdamse Bos met Asaf Avidan & band. Er zijn voor deze show nog kaarten. Koop ze hier



Share |

Gerelateerde artikelen