Tweede dag Pinkpop: dag van de 'slow starters'
13 juni 2011, 12:11 | Jeroen
Van een echt hoogtepunt valt niet te spreken op de tweede dag van Pinkpop 2011. Maar wel meer echte rock met bands als: Wolfmother, Cage the Elephant, Avenged Sevenfold en Kings of Leon. Natuurlijk zijn er ook de keurige popbandjes met Graffiti6 en Hanson en de singer/songwriters Tim Knol en Justin Nozuka. Dan nog het bericht: White Lies is dood. Ik meen dat wij bij ZUBB ook al zoiets voorspeld hadden?!
Wolfmother was er na de afzegging van vorig jaar dit jaar wel bij. Ze probeerden duidelijk iets goed te maken. “Thanks for having us back this year” en “Sorry you missed last year, but we’ll make up for it by doing two years in one!” Ze begonnen vijf minuten te vroeg en raasde door de eerste nummers heen, waardoor ‘Mother’ en ‘New Moon Rising’ totaal niet uit de verf kwamen. Gelukkig herpakt de band zich en zet het alsnog een geweldige show neer met psychedelisch intermezzo’s en een knallend eind met ‘Joker and the Thief’.
Cage the Elephant is misschien dan toch het hoogtepunt van dag twee. Wild en grillig, soms wat over de top, maar zeker vermakelijk. Zanger Matt Schultz rent van links naar rechts op het podium en springt meerdere malen het publiek in. De nummers ‘Around My Head’ en ‘Shake Me Down’ van het album ‘Thank You, Happy Birthday’ zijn hoogtepunten. Ook het nummer ‘Ain’t No Rest For The Wicked’ van het debuutalbum met scherpe gitaarsolo zorgt ervoor dat er op Pinkpop 2011 echt wat te rocken valt.
Van eigen bodem zijn er Tim Knol en Laura Jansen. Tim Knol heeft besloten dat hij en zijn band plezier gaan beleven aan deze geweldige mogelijkheid op het Mainstage (!) van Pinkpop te mogen spelen. Het publiek proef dit en geniet met hen mee. Laura Jansen doet het leuk met haar pianopop maar weet het publiek niet blijvend te boeien. De nummers zijn hiervoor niet sterk genoeg. De King of Leon cover ‘Use somebody’ en de afsluiter ‘Wicked World’ kunnen dat gelukkig voor haar en het publiek wel.
De brave rock komt op dag twee van Graffiti6 en Hanson. Graffiti6 had niet lang geleden het hitje: ‘Annie You Save Me’ en de neven Hanson hadden in 1997 een wereldhit met ‘MMMBop’. Beide bands doen het leuk. Graffiti6 op de schouders van meisjes favoriet Jamie Scott en Hanson heeft een enorme gunfactor aan zijn zijde.
Kings of Leon sluiten de dag af met een strak maar routineus optreden. Vooral in het begin van de set lijkt het erop dat de familie Followill liever thuis op de bank had blijven zitten. Ze starten in met ‘Four Kicks’ dat geweldig klinkt! ‘Radioactive’ van het vijfde en laatste album: ‘Come Around Sundown’ komt al snel voorbij. Het klinkt zoals gezegd goed, maar nog niet een afsluiter waardig. Misschien dat het nummer ‘Closer’ wat los maakt na een openhartig babbeltje over Heimwee. Is dat waar ze last van hebben?! Wat volgt is passie! De nummers ‘Sex On Fire’ en het in Nederland zo uitgekauwde ‘Use Somebody’ vormen een collectief geluksmoment en Caleb meent: “I don’t know about you, but I’m having a great time”. Of hij dit ook echt meent is de vraag, maar een goed optreden levert het in ieder geval wel op.
O ja, White Lies is dood. Net als andere bands starten de White Lies zonder passie. De nummers van ‘To Lose My Life’ waarmee ze enkele hits hebben gescoord vormen een uitzondering, deze nummers zijn wat krachtiger gespeeld. Wat de andere bands wel lukt kunnen de White Lies niet. Het optreden sterft een langzame dood.
