Albumrecensie: Kasabian - Velociraptor!

5 oktober 2011, 07:56 | Jeroen

Exact zeven jaar na het verschijnen van de titelloze debuut LP (2004) van Kasabian, komen de heren uit Leicester met alweer hun vierde album op de proppen. Na Empire (2006) en West Ryder Pauper Lunatic Asylum (2009) is het nu de beurt aan Velociraptor!, welke onlangs is verschenen.

Dat het album op #1 is binnengekomen is Engeland, mag geen verrassing zijn. Kasabian is daar sinds het uitbrengen van de eerste CD wereldberoemd en wordt soms zelfs de enige natuurlijke opvolger van Oasis genoemd. Ze spelen in de grote arena’s van het land en met uitzondering van de debuut LP, zijn hun albums allen op #1 binnengekomen.

Aan de andere kant van de Noordzee is het toch een ander verhaal. Waar Kasabian hier weliswaar moeiteloos Paradiso, 013, de Melkweg en (toentertijd) de WATT uitverkocht, moet ik nog zien wat er gaat gebeuren mochten ze in de Heineken Music Hall geprogrammeerd worden. Wellicht dat er met de nieuwe CD Velociraptor! verandering in komt.

Met deze nieuwe plaat zou dat moeten lukken, want hoe erg ik m’n best ook heb gedaan de afgelopen tijd, ik kan geen slecht nummer ontdekken op dit meesterwerkje. Waar op de vorige platen de nadruk nog erg op de rock ligt, lijkt Kasabian daar nu voorzichtig van af te stappen.

Uiteraard zijn er nodige knallers aanwezig: ‘Days Are Forgotten’, ‘Re-Wired’, ‘Switchblade Smiles’ en titeltrack ‘Velociraptor!’ rocken werkelijk de pan uit en zullen live ongetwijfeld voor een groot feest zorgen. Het verschil zit ‘m juist in de minder rockende songs.

Waar op de vorige platen de rustigere nummers (vooral live) voor de nodige inkak-momenten zorgde, verzorgen deze liedjes op Velociraptor! stiekem voor enkele hoogtepunten. ‘Goodbye Kiss’ en ‘La Fée Verte’ zijn werkelijk schitterende liedjes. De laatste is overigens erg Beatlesque, wat wordt bedrukt met het zinnetje “I see Lucy in the sky, telling me I’m high…”.

Tevens kunnen twee liedjes rechtstreeks op de nieuwe James Bond-soundtrack komen te staan. Met name albumopener ‘Let’s Roll Just Like We Used To’ is een heerlijke track met strijkers en alles d’r op en d’r aan. Ook het liedje met de meest briljante titel van het album, verdient een nominatie: ‘Acid Turkish Bath (Shelter from the Storm)’.

Verder staan op het album nog de twee poppy-liedjes ‘I Hear Voices’ en ‘Man of Simple Pleasures’. De afsluiter is het ingetogen ‘Neon Noon’, wat om zodoende toch nog een kritische noot te hebben, persoonlijk niet gemist zou worden als deze er niet op zou staan, al is de ‘U Boat’-sfeer (laatste nummer van de debuut LP) dan wel weer leuk, zo aan het einde.

Resumerend: een erg sterke plaat, waarvan de komende tijd moet blijken of dit de beste van Kasabian tot dusver is. Wat wel nu al zeker is, is dat Velociraptor! hoge ogen gaat gooien in verschillende eindlijsten, welke we de komende maanden mogen gaan verwachten. En mocht het je toch niet bevallen: blijf ‘em draaien, want het is een groeier!

Naar aanleiding van deze plaat gaat Kasabian weer op tournee. Europa wordt in november en december aangedaan, waarna de band begin 2012 richting Oceanië en Azië vertrekt. Een Nederlandse datum staat vooralsnog niet op het programma, maar het moet raar lopen willen ze ons land overslaan. Ik hoop alsnog dat ze medio november in een zaal als Paradiso staan, al vrees ik een grotere zaal, want hoe lang laat de doorbraak in Nederland nog op zich wachten?



Share |

Gerelateerde artikelen