Albumrecensie: Depeche Mode - Delta Machine
24 maart 2013, 19:40 | Jeroen
Delta Machine is alweer het 13e studio album van de Britse formatie en laat nog geen spoor van vermoeidheid horen. Ook de promotie van het album is met name in Noord Amerika in volle gang; een uurlang concert bij David Letterman, een set op het beroemde SXSW festival en een twitterchat via itunes.
Met een grote vaste fanbase zoals Depeche Mode heeft is dat toch opvallend. En dat Depeche Mode nog steeds beschikt over veel fans is met de aankomende Europese stadion tour (o.a. San Siro en Stade de France) een bewijs.
Sinds zanger Dave Gahan een aantal minuten klinisch dood is geweest halverwege de jaren negentig is zijn stem volgens Anton Corbijn (huisfotograaf, albumdesign, tour/stage design voor Depeche Mode) alleen maar beter geworden. En dat laat zich horen op het album, in elk nummer steelt Gahan de show. Over de top in Angel, teder in Heaven en aggresief in Sooth My Soul. De drie songs zijn afkomstig van Gahan waarvan Broken het hoogtepunt. Een geweldige vocal in het refrein waar Gahan de luisteraar toevertrouwd dat hij “When you fall, I will catch you”, het wordt met veel gevoel gezongen dat je hem bijna gaat geloven. Het nummer eindigt met een prachtige ‘slide guitar’ outro. En dat is een uitzondering, Delta Machine is vooral een elektronische plaat geworden.
Het album opent met Welcome To My World, met een soort techno bass wordt de luisteraar wakker geschud en daarna Angel doet het zo niet nog wat heftiger. Met deze nummers en daarna de single Heaven opent de plaat zeer sterk. Secret To The End is de eerste song op de plaat die door Gahan is geschreven en ook daar staat de heftige bass en keyboards centraal. My Little Universe lijkt deels te zijn geïnspireerd door de laatste plaat van Radiohead, minimale elektronische aankleding is dit een intrigerende song geworden.
Daarna volgt Slow met een typische Martin Gore lyric maar het is Gahan die wederom met zijn vocals de show steelt. The Child Inside is de traditionele ballad die door Gore wordt gezongen. Zijn vocals zijn verschillend dan die van Gahan en kan met name in de harmonie erg goed uitpakken. Hier wordt de plank een beetje misgeslagen; op een album waar Gahan de show steelt maakt het niet veel indruk. Wat volgt zijn de in potentieel singles op het album, misschien wat laat maar de plaat eindigt dan ook erg sterk. Soft Touch/Raw , Should Be higher en nieuwe single Sooth My Soul zullen het ongetwijeld goed doen tijdens de nieuwe tour. Alone is een typische Depeche Mode song qua tekst en dreigende muziek en is nu al de populairste song van de trouwe aanhang. Met een mooi gitaarloopje en dreigende Gahan in Goodbye wordt de plaat passend afgesloten.
Met Delta Machine levert Depeche Mode een ijzersterke plaat aan die zeker door de fanbase zal worden gewaardeerd. Het mooie aan de muziek van de groep is dat het nooit uit de mode is, ze gaan altijd hun eigen gang. Een aanrader.
