Recensie: the Orwells in Bitterzoet
26 augustus 2014, 22:04 | Jeroen
Ter promotie van hun tweede album Disgraceland, welke begin juni verscheen, gaf de Amerikaanse rockband the Orwells gisteravond een optreden in de Amsterdamse concertzaal Bitterzoet aan het Spui. Het was hun allereerste optreden in Nederland en één van de laatste van de huidige tournee. Vanavond staan ze nogmaals in ons land en wel op het Noorderzon festival in Groningen, maar daarna houden ze een kleine pauze om vanaf volgende maand weer te touren in hun thuisland. Na die Amerikaanse tour komen ze in het najaar weer terug naar Nederland. Maar voor het zover is, beschouwen we eerst hun optreden in de Bitterzoet van gisteren na.
Bij binnenkomst, even voor 21:00u, valt het op dat het in de Bitterzoet nog redelijk rustig is. Er wordt niet al te hard muziek gedraaid en de aanwezige mensen drinken rustig een drankje. Niets wijst erop dat het kort voor aanvang van een rockconcert is. Ergens logisch, want gisteren was het én maandagavond én regende het buiten uren non-stop. Je moest er maar zin in hebben om de deur uit gaan. Er zijn immers idealere omstandigheden te verzinnen.
In het kwartier dat volgt, loopt de Amsterdamse concertzaal aan het Spui goed vol. Als de band om 21:10u aftrapt met Dirty Sheets, één van de vele singles van het album Disgraceland, is er dan ook geen rustig plekje meer te vinden in de zaal. Wat direct opvalt is de verschijning van de zanger van de band, Mario Cuomo, met z’n lange blonde haren en vage blik de zaal in.
De rest van de band oogt bijna het tegenovergestelde. Dit is een stelletje jonge honden, die stuk voor stuk bescheiden hun instrumenten bespelen. Het contrast is dan ook groot met Cuomo, die alle aandacht gedurende het uur durende concert volledig voor zichzelf opeist. Cuomo staat in de zon en de rest van de band staat bijna letterlijk in zijn schaduw.
Of dat helemaal terecht is, is maar zeer de vraag. De bandleden spelen allemaal keurig hun instrument en zijn op weinig foutjes te betrappen. Dit terwijl Cuomo oogt als een verveelde puber en niet altijd zuiver zingt en opvallend hardop lacht tussen de liedjes door. Humor kan hem niet ontzegt worden, want de snippet van the Foundations’ Build Me Up Buttercup na Halloween All Year is dan wel weer erg grappig.
Tevens krijgt hij wel de zaal mee en dat is uiteindelijk wel waar het om gaat natuurlijk. Echter, het blijft een bijzondere jongen. Na Suspended bijvoorbeeld duikt hij half het podium af, vol op een speakerbox. De roadie schrikt er van en tracht hem te redden. Iets wat Cuomo totaal niet nodig vindt, getuige zijn teksten.
“It’s all fake, it’s all fake. It’s not for real. It’s all acting. Just for the show.” Om vervolgens enkele high-fives aan de fans vooraan uit te delen. Het moet gezegd, hij doet wel Rock ‘n’ Roll, maar het drukke gedoe gaat soms wel ten kosten van de zuiverheid. Net als het stukken tekst laten zingen door verschillende fans bij In My Bed. Het voegt niets toe.
Het optreden is net als het album Disgraceland. Prima te doen en leuk om een keer mee te maken, maar niet hoogstaand of in de buurt van iets legendarisch dan ook. The Orwells is een bandje die je er op een festival prima bij kan hebben. Ze komen de boel even op stelten zetten in een uurtje en zijn dan weer weg.
Who Needs You blijft een topnummer en ook de toegift I Wanna Be Your Dog komt lekker binnen, mede door de participatie van het publiek en het meerdere malen door het publiek lopen door Cuomo. De vele jonge fans zullen dan ook een onvergetelijke avond hebben gehad. De wat ouderen zullen denken: doe-maar-normaal-dan-doe-je-al-gek-genoeg. En dat zou op zich wel verstandig zijn, want misschien zou Cuomo dan wat zuiverder gezongen hebben op bepaalde momenten.
In november komt the Orwells wederom naar Nederland voor een tweetal optredens. 9 november staat de band in Doornroosje in Nijmegen en een dag later in de Utrechtse Tivoli de Helling. De kaartverkoop voor beide optredens is reeds begonnen.
Setlist the Orwells @ Bitterzoet:
Dirty Sheets
Righteous One
Let It Burn
Halloween All Year
Suspended
Other Voices
In My Bed
Gotta Get Down
Blood Bubbles
Bathroom Tile Blues
Mallrats (La la La)
Who Needs You
Southern Comfort
Toegift:
I Wanna Be Your Dog (the Stooges-cover)
Foto’s: Marcel
