Recensie: Hamlet vs Hamlet
18 april 2014, 18:13 | Jeroen
In de bewerking van Tom Lanoye is Hamlet een wijze jonge man die zich niet om de tuin laat lijden door de figuren om zich heen. Onder regie van Guy Cassiers gebeurd dit op een spannende en tevens komische manier. En dit alles in het overweldigende decor van Ief Spincemaille. Dit maakt deze nieuwste bewerking van het stuk van Shakespeare een must see.
De zaal is goed gevuld en in het publiek zitten een aantal ensemble genoten van de Toneelgroep Amsterdam en BN-ers. Naast mij zit Halina Reijn. Wanneer het stuk begint valt het prachtige decor direct op. Er hangt een soort post-apocalyptisch-abstract-kubistisch palet waar beelden op geprojecteerd worden, wat tevens dient als doorgang tot het speelvlak. De acteurs bewegen zich voort op een glazen vloer met daaronder de werkelijke grond, waardoor ze lijken te zweven.
Hamlet, sterk gespeeld door Abke Haring, staat voor op het toneel met vlak achter zich de geest van Yorick (Katelijne Damen). De koning is gedood door zijn broer Claudius (Johan van Assche). Zijn geest verteld het zijn zoon, Hamlet, en roept hem op wraak te nemen.
De kersverse Koning Claudius huwt de weduwe, Gertrude (Chris Nietveld). Hamlet zint op wraak, maar de liefde voor zijn moeder brengt hem tot twijfelen. In prachtig monologen zien we Hamlet in gevecht met zichzelf, aangespoord door de geest van Yorick en die van zijn vader.
De komische noot wordt vooral gebracht door Gildenstern (Kevin Janssens) en Rozenkranz (Marc van Eeghem). De maatjes van Hamlet vechten op hun beurt tussen loyaliteit aan de koning en de vriendschap met Hamlet. Later in het stuk spelen ze grafdelvers op het front. In de scène spelen ze de hilarische en legendarische sketch van Abbott and Costello na. “Wie” ligt in het eerste graf, “Wat” in het tweede en “Ik weet het niet.” in het derde. De een probeert de ander deze informatie bij te brengen, maar heeft niet door dat “Wie”, “Wat?” en “Ik weet het niet.” de namen van de lijken zijn en denkt dat hij voor de gek houdt met zijn verwarrende antwoorden.
Dan is er nog Opheilia (Gaite Jansen). Begeert door haar broer Laërtes (Eelco Smits) en Hamlet. Ook haar vader Polonius (Roeland Fernhout) kan zijn handen niet van haar afhouden (een leuke quote van Polonius: “mistrouw die mooie praatjes, ze zijn bedoelt voor gaatjes”). Opheilia is op haar beurt weer verscheurd tussen de liefde voor haar vader, broer en Hamlet.
Met slimme taal spelletjes zoals alleen een ware ‘bard’ betaamd weet Lanoye het stuk spannend en amusant te maken. Hoewel het een lange zit is verveeld het nooit. De eerste samenwerking tussen de Toneelgroep Amsterdam en het Belgische Toneelhuis is wat mij betreft een doorslaand succes.
Nog tot en met 10 mei in de Stadsschouwburg Amsterdam. Voor kaarten klik hier.
