Recensie: De Entertainer door TGA

30 mei 2014, 07:20 | Jeroen

De Entertainer is een bewerking van Eric de Vroedt. Het is een echte West End klassieker. In 1957 schreef John Osborne het op persoonlijke invitatie van de legendarische Laurence Olivier, die de hoofdrol vertolkte.

Het verhaal van de angry middle aged Archie Rice is er een van wanhoop en dronkenschap en humor om te overleven. Een falende variété artiest, die vergeefs probeert zijn hoofd boven water te houden door list en bedrog. Een nietsontziende, overspelige echtgenoot, vader en zakenpartner.

We volgen de familie Rice. Een Engels gezin. De gloriedagen liggen duidelijk in het verleden. Zoals ook de senior in het verhaal, Billy Rice (Fred Goessens), vader van Archie in de eerste scène mooi verwoordt. Hij is de personificatie van de gloriedagen en alles wat volgde de teloorgang.

De show en het stuk beginnen pas echt bij opkomst van Archie. Hij is de entertainer. Ondanks zijn duidelijke onzekerheid en zelfspot weet hij zichzelf en het publiek ervan te overtuigen dat the show must go on. Hij zingt het nummer ik doe alles voor de show en tapt na het nummer stuntelig, maar aandoenlijk.

Het decor bestaat uit grote gouden gordijnen omhuld door ouderwetse theaterverlichting met daarboven de tekst “Every night, party night”. Voor op het podium komt een microfoon uit de vloer omhoog als Archie zijn act doet, voor die glimmende gordijnen. De familie scenes spelen zich daarachter af. Het podium loopt af als een trechter met helemaal achterin een knus verlichte jaren 50 woonkamer. De scenes spelen zich echter voornamelijk voor op een bijna kaal podium af.

Wanneer we weer in de huiskamer van de familie Rice terecht komen is dochter Jean (Mariana Aparicio Torres) van Archie en Phoebe (Janni Goslinga) onverwacht op bezoek. Hoewel moeder erg blij is met de komst weet ze zich geen houding te geven tegenover ‘haar’ dochter. Hoewel ze haar heeft opgevoed zal ze later in het stuk, in een dronken bui, verwijtend en uit onmacht, zeggen dat ze twee zonen heeft. Frank en Mick. De oude Billy fungeert meer als klankbord dan dat er naar hem geluisterd wordt wanneer hem om commentaar wordt gevraagd.

Dan komt Archie thuis. Dronken en klaar voor een feestje. Hij herkent zijn eigen dochter niet, maar weet met zijn charme binnen de kortste keren de huiskamer in een feesttent om te toveren. Hij heeft al twintig jaar geen inkomstenbelasting betaald.

Zoon Frank blijkt de muzikale begeleider van de show van te zijn. In een (eindelijk op waarde geschatte) prachtige rol voor Alwin Pulinckx komt Frank op al dansend en pianospelend om door zijn vader genadeloos onderuit te worden gehaald. Dit doet Archie met iedereen die hem bij de les roept, hem de realiteit probeert te laten zien. Hij is failliet, talentloos en gemeen. Alleen zijn charme redt hem van de totale ondergang zo lijkt het.

Zoon Mick, die in den verre strijd voor volk en vaderland, sterft. Het zorgt voor een wending in het stuk. Het wordt meer desperaat. Sterfelijkheid en werkelijkheid nemen de overhand. Je hoopt dat er nog iets te redden valt. Helaas kiest Archie nog steeds voor zichzelf en de lach van het publiek tot de dood er op volgt. Niet die van zichzelf, maar als altijd ten koste van die om hem heen.

Gijs Scholten van Asschat is de man die Archie gestalte geeft. Zoals wel vaker schittert hij als boze doch onzekere, oudere man. Prachtig en kwetsbaar.

We hebben gelachen en gehuild. Zoals je in het theater wenst vermaakt te worden, maar weinig ervaart. Ga het zien.

Check hier de speellijst



Share |

Gerelateerde artikelen