Medea door Simon Stone bij TGA
30 oktober 2014, 09:52 | Jeroen
In de loop van de geschiedenis hebben weinig vrouwen meer inkt doen vloeien dan Medea. Simon Stone mengt in zijn versie de tragedie van Euripides met het waargebeurde verhaal van een Amerikaanse vrouw die in de jaren negentig haar kinderen ombrengt.
Op zijn dertigste is de Australische acteur, schrijver enregisseur één van de meest gevraagde en bejubelde theatermakers in het internationale circuit. Wie de voorbije jaren zijn spraakmakende voorstellingen De wilde eend en Thyestes zag, weet hoe het ervaringstheater van Stone werkt: als een verfrissende zintuiglijke trip gevolgd door een mokerslag. Medea is zijn regiedebuut bij Toneelgroep Amsterdam. Een rauw, enerverend, maar ook duister-humoristisch stuk.
Medea
De succesvolle arts Anna (Marieke Heebink) probeert haar leven na een gedwongen internering weer op de rails te krijgen. Na een mislukte poging haar echtgenoot Lucas (Aus Greidanus jr.) te vergiftigen en haar herstel in de psychiatrie, is ze vastbesloten haar gezin weer bij elkaar te brengen. Ze is bereid Lucas zijn affaire met de jonge Clara (Gaite Jansen) te vergeven en wil er alles aan doen om samen
aan een nieuwe toekomst te bouwen. Al snel blijken haar verwachtingen niet te sporen met die van de mensen om haar heen. Alles wat haar dierbaar is, dreigt ze te verliezen: haar man, haar kinderen, haar carrière. De gedroomde wedergeboorte wordt een afdaling in de duistere krochten van haar geest.
Stone herschrijft Medea naar een herkenbare, hedendaagse context. Zijn personages zijn mensen van vlees en bloed, succesvolle veertigers die een carrière en een gelukkig gezinsleven hebben. De regisseur behoudt de contouren van het verhaal, maar stelt zich de vraag wie de Griekse helden van toen zouden zijn in onze huidige maatschappij. Hij werkt met de acteurs vanuit improvisaties en ontwikkelt zo een volledig nieuwe tekst vol dubbele bodems en tragische misverstanden. Zijn dialogen zijn messcherp en soms ronduit hilarisch, maar onder de oppervlakte gieren de emoties en het geweld. Tarantino meets Van Warmerdam.
Simon Stone
Ik denk dat theater in deze tijd de belangrijkste kunstvorm zou kunnen zijn. Op welke andere plek komen mensen nog bij elkaar om gezamenlijk iets te beleven en ergens over na te denken?
Geboren in Basel en opgegroeid in Cambridge, richt de Australische Stone bij zijn terugkeer down under The Hayloft Project op. Hun eerste voorstelling, Wedekinds Voorjaarsontwaken, zet het jonge gezelschap meteen op de kaart. Stone ontwikkelt zich al snel tot een inspirerende regisseur met een heel eigen stijl: samen met de acteurs herschrijft hij repertoirestukken tot rauwe, intieme, filmische voorstellingen. Opvallend is zijn voorliefde voor klassieke teksten en mythologie omdat hij er de wezenlijke vragen over het mens-zijn in terugvindt.
You can’t be scared or making compromises. If you can’t be a polemicist, you can’t be a true artist.
Klik hier voor de speellijst.
