Recensie: Medea door de TGA

1 maart 2015, 12:03 | Jeroen

Gastregisseur Simon Stone balanceert tussen genuanceerd drama en goedkoop vermaak met zijn moderne versie van Medea. Hij mixt de klassieke tragedie van Euripides met de zaak van de Amerikaanse Debora Green, een moderne Amerikaanse Medea. Zij vergiftigde haar man en vermoorde haar kinderen in 1995.

Het stuk begint wanneer Anna (Marieke Heebink) terugkeert uit de kliniek waar ze na een poging haar man te vergiftigen is opgenomen. Haar man Lucas (Aus Greidanus jr.) is er om haar op te vangen. Als ze dan ook haar twee zonen erbij heeft lijkt het gezinsleven terug. Ze viert het met een glas wijn of beter gezegd een fles. Hier begint de ellende.

De aanleiding voor Anna’s poging tot vergiftiging was een affaire die Lucas er op na hield. De dame (Gaite Jansen) waarmee hij de affaire had is echter nooit vertrokken. Hij is van plan met haar te trouwen. Dat zij de dochter is van de baas van Lucas en daarmee voorheen tevens de baas van Anna, maakt zo mogelijk nog pijnlijker.

Alle ingrediënten voor een goede soap zijn aanwezig in het verhaal. Ook de dialogen die de zo getalenteerde acteurs met elkaar en ons delen zijn ontnomen van elke vorm van gelaagdheid. Dit kan als verfrissend ervaren worden, maar het gevaar dat hierin schuilt is dat het één dimensionaal wordt. Hiervoor kunnen we elke werkdag om 20:00 RTL4 aanzetten.

Anna glijdt langzaam af in de ellende. Langzaam beseft ze dat haar huwelijk niet te redden valt en dat haar man en haar zoons een eigen leven hebben en zij niet. Alles dat haar voorheen eigenwaarde gaf is ze door haar daad verloren. Lucas heeft haar baan ingenomen, waar hij haar voorheen alleen bij assisteerde. De kinderen puberen en hebben haar zorg zo lijkt het niet meer nodig, sterker nog zij zorgen voor haar.

Het afglijden in de ellende is in goede handen bij Marieke Heebink. De manier hoe zij het stukje bij beetje vorm geeft zorgt ervoor dat alleen het karakter afglijd en dat het stuk redelijk overeind blijft. Ook het zeer sobere witte, maar hierdoor effectieve decor en de videobeelden boven het speelvlak waar we de emoties van de karakters van dichtbij of vanuit een spannend standpunt kunnen volgen helpen. Ze helpen de kijker te vergeten dat het verhaal flinterdun is en de titel Medea niet verdiend.

In de climax van het stuk zien we hoe Anna uiteindelijk knapt. Ze besluit haar leven en dat van degene om haar heen in eigen handen te nemen. En in haar handen wordt alles gitzwart.

Met een prachtig beeld besluit regisseur Simon Stone de voorstelling. Het lijkt dan ook of hij eerder de beelden dan de woorden geregisseerd heeft. De woorden die de tragedie Medea juist zo mooi maken.

Nog te zien tot en met 28 maart door het hele land. Check de website van de Toneelgroep Amsterdam voor speeldata en plek.



Share |

Gerelateerde artikelen