Recensie: The Bodyguard
5 november 2015, 21:30 | Linda
Strakke pasjes, veel vocaal geweld en indrukwekkend podiumgebruik. The Bodyguard, in het Beatrixtheater, is tot in de puntjes verzorgd. Iets anders verwacht je ook niet wanneer Stage Entertainment met een nieuwe musical komt.
Het is het welbekende verhaal van de gelijknamige film. Superster Rachel Marron (April Darby vervangt deze weken de geblesseerde Romy Monteiro) heeft een gevaarlijke stalker. Haar manager overtuigt bodyguard Frank Farmer (Dave Mantel) om Rachel, haar zoontje Fletcher en zus Nicki te beschermen. In het begin zijn de twee als water en vuur, maar gaandeweg vallen ze voor elkaar, wat weer de nodige complicaties oplevert.
Visuele en vocale intensiteit
Voor het verhaal ga je echter niet. Je gaat naar deze show om helemaal ondergedompeld te worden in de musicalervaring. Dat doet The Bodyguard dan ook. Vanaf het eerste moment zit je midden in een popconcert en qua dans, belichting en enscenering wordt alles uit de kast getrokken. Het creatieve team heeft zeer slim gebruik gemaakt van twee lopende banden en enorme videomuren. Hierdoor kan een nieuw decor rustig buiten beeld klaargezet worden waarna het in no-time via de lopende band het podium op komt glijden. Tegelijkertijd verandert de achtergrond op de videomuur waardoor er in luttele ogenblikken een compleet nieuw podiumbeeld ontstaat.
De vocale kwaliteiten van Romy Monteiro zijn veelbesproken en geroemd. Darby, haar alternate, staat echter ook vocaal haar mannetje. In de voorstelling is er gelukkig voor gekozen om de nummers in de originele, Engelstalige versie uit te voeren. Dit is passend voor een popzangeres die in de voorstelling regelmatig optredens geeft. Helaas verliezen de nummers iets van hun gevoel wanneer ze in het “echte leven” worden gezongen in plaats van op het podium. Een intiem bedoeld liefdeslied komt over als een optreden-voor-één-persoon in plaats van een gemeende liefdesverklaring.
Net over the top
Er zijn meer momenten waarop The Bodyguard de plank net mis slaat. Het acteerwerk is over het algemeen net iets teveel van het goede. Op het tweede balkon zal dit prima overkomen, maar in de zaal worden de niet-hoofdpersonages karikaturaal. Ook de grappen zijn voorspelbaar. Het verhaal is wel goed gemoderniseerd. Er worden geen brieven met krantenknipsels gestuurd, maar dreigmails, Farmer kan politiedossiers gewoon op zijn smartphone checken en een verrassingsoptreden van Marron leidt tot talloze tweets en hashtags.
The Bodyguard doet alles wat je van een Stage Entertainment musical mag verwachten. Het is een wervelende show die het gebrek aan diepgang compenseert met technische snufjes, hitnummers, prachtige kostuums, strakke dans en veel vocaal geweld. Als je van dit soort musicals houdt, mag je The Bodyguard niet missen.
Lees meer over The Bodyguard .
(Foto’s: Roy Beusker)
