Recensie: Not the Tommy Cooper Story door Toneelgroep Maastricht
5 maart 2016, 11:10 | Linda
Flauwe, maar consequent doorgevoerde grappen en existentiële vragen kenmerken Not the Tommy Cooper Story van Toneelgroep Maastricht. Het is een voorstelling vol afwisseling die desondanks tegen het einde wat begint te vervelen.
Dit is inderdaad niet het verhaal van Tommy Cooper, maar de grappen van Cooper, zijn leven en het leven van een komiek an sich vormen wel de rode draad van de voorstelling. Het verhaal draait om Terry (René van ´t Hof) , een toneelknecht met breiende vrouw (Joke Emmers) die na een voorstelling de achtergelaten fez van Cooper vindt. Hij besluit deze terug te brengen naar zijn rechtmatige eigenaar. Via allerlei ontmoetingen met nogal aparte types zoals depressieve buiksprekers en niet-meewerkende politieagenten, brengt deze zoektocht Terry dichter bij zichzelf.
Cooper-esque
Tommy Cooper zelf is de grote afwezige, maar zijn stijl puncteert het verhaal. Zowel Terry als de bandleider (Jan-Jaap van der Wal) maken de flauwste en soms absurde grappen. De helft van het niet zo talrijke publiek moet hier hartelijk om lachen, maar het is ook duidelijk dat deze humor gedateerd is en niet door iedereen wordt gewaardeerd. Wat je de spelers wel na moet geven, is dat grappen consequent doorgevoerd worden. Zo komt een pen die Terry aan de politieagent geeft, enkele scènes later terug via dezelfde acteur die dan een bargast speelt. Flauwe humor, maar wel perfect uitgevoerd.
Diepere laag
Niet te diep onder dat laagje humor, ligt een laag tragiek. De voorstelling draait om het beantwoorden van de vraag ‘wie ben ik?’ Terry kan op deze vraag, zelfs aan het einde van de show, niet echt een antwoord op geven. Hij is toneelknecht: een man die onzichtbaar hoort te zijn. Kan zo iemand zijn dromen najagen? Want zelfs de komiek, de man in het spotlicht, leeft geen droom. Hij heeft de vrijheid om alles te zeggen wat hij wil, maar toch kiest hij ervoor om avond aan avond precies hetzelfde te doen. “Tommy Cooper werd onsterfelijk door te sterven op het toneel, maar hoeveel comedians,” vraagt Van der Wal zich af, “sterven er niet dagelijks een beetje op het toneel?” Achter de lach gaat, wederom, een traan schuil.
Een interessante rol is weggelegd voor Van der Wal. Hij speelt de bandleider, maar eigenlijk vooral zichzelf. Zijn verhaal, van Jan-Jaap de jongen die in humor een remedie vindt voor zijn falen, loopt door het verhaal van Terry heen. Tegelijkertijd heeft Van der Wal een rol als die van de emcee in_Cabaret_. Hij is de verteller die het verhaal controleert en aan de touwtjes trekt, zij het de schwung van een caberetier en niet de gelaagdheid van een echte acteur.
Zo stipt Not the Tommy Cooper Story interessante thema’s aan over jezelf kennen en de angst van toneelspelers/conferenciers om te falen op toneel, maar niet op een manier die van begin tot einde de aandacht vast weet te houden.
Voor meer informatie en de speellijst, bezoek de website van Theatergroep Maastricht.
