Recensie: De Man is Lam

8 april 2017, 13:24 | Linda

Op zijn dertiende besluit Lucas de Man “Ik word later een goede man”. Maar wat is dat? Geen verkrachter of vrouwendomineerder natuurlijk, maar verder? Oerman? Metroman? Hard of zacht? Mag een man huilen? Wanneer voel je je echt een man? Op deze vragen probeert De Man is Lam antwoord te geven.

“Een zoektocht naar man-zijn in theater, beeld en geluid” luidt de tagline van De Man is Lam. De voorstelling is een samenwerking tussen theaterman Lucas de Man, fotograaf en filmmaker Ahmet Polat (“Mo”) en ‘audiovisueel talent’ Rashif El Kaoui (“Steve”).

Beeld

Op witte schermen zien we mannen. Van alle leeftijden, in allerlei situaties en in verschillende mate van beharing. Twee maanden lang reisden De Man en Polat door Europa “met camera’s en notitieboek” om mannen vast te leggen. Dit deed Polat met een high-speed camera, waardoor de beelden in extreme slow-motion afgespeeld kunnen worden. Dit heeft een bijna hypnotiserend effect en benadrukt de tederheid, het kattekwaad en de emoties van de verschillende situaties.

Geluid

Tientallen mannen, en soms ook vrouwen, zijn door El Kaoui, “Steve”, geïnterviewd. Hij spreekt wetenschappers en ervaringsdeskundigen over allerlei thema’s als seks, vriendschap, religie en onzekerheden. Af en toe wordt de ‘radioshow’ afgewisseld met jazznummers, rhytmische gedichten, klassieke muziek en ‘commerciële shit’. Het is soms moeilijk om te focussen op wat er gezegd wordt temidden van zoveel verschillende videobeelden maar zowel de wetenschappelijke als platte inzichten zijn een plezier om naar te luisteren.

Theater

Ondanks de prachtige bijdragen van Polat en El Kaoui is het toch De Man zelf die van de voorstelling meer een geheel maakt. Hij praat zo heerlijk exact en expressief over man-zijn en vertelt verhalen uit zijn jeugd. Daarbij switcht hij enkele malen op slag tussen humor en dodelijke ernst. Juist het scherpe contrast zorgt ervoor dat de serieuze zaken ook echt aankomen. Maar bijna even snel is de lucht weer terug in de voorstelling en krijgen we wijsheden voorgeschoteld als “nooit zoenen als een drilboor of een wasmachine”.

Naast verhalen over zichzelf, vertelt De Man ook het verhaal van “Mo”. Dit mag op twee voorwaarden: het verhaal moet helemaal verteld worden en zonder stom accent. Het verhaal van Mo wordt inderdaad zeer mooi en beeldend verteld en maakt indruk omdat het dieper gaat dan de overwegend humoristische verhalen uit De Mans eigen leven. Het verhaal van Mo mist een duidelijke link met het mannenthema, maar vormt wel een passende opzet naar de eindconclusie: kijk verder dan iemands neus lang is, want het verhaal zit in de ogen.

Lees meer op de site van De Man is Lam of bekijk de speellijst.



Share |

Gerelateerde artikelen