Recensie: Een Meeuw

3 mei 2017, 22:20 | Linda

Een Meeuw heet de Tjechov-vertolking van Theatergroep Oostpool. Niet De Meeuw zoals het originele stuk. Je weet daarmee direct dat het geen standaard voorstelling gaat worden. De drang om iets artistiek unieks neer te zetten levert prachtige vindingen op, maar ook tenenkrommende momenten.

Het stuk zit vol met zwaar dramatische, komische en over the top karakters. Actrice Arkadina, bijvoorbeeld, leeft haar hele leven alsof ze 24/7 op het toneel staat. Alles is groots bij haar. Ook het personage van de atijd in het zwart geklede Masja die een onbeantwoorde liefde voor Kostja koestert, mag met meer dan een vleugje dramatiek neergezet worden.

Waar het mis gaat, is met name in de portrettering van Dorn, de oude dokter. Deze wereldwijze maar vrolijke man wordt gespeeld alsof het een dementerende bejaarde is die af en toe tijdens een semi-helder moment iets nuttigs roept. Hij is weliswaar de ‘vrolijke noot’ in het stuk, en een deel van het publiek waardeert dit hoorbaar, maar hij kan niet serieus genomen worden. Hierdoor verliest het dramatische einde compleet haar impact.

Water en licht

De scenografie van Theun Mosk en het lichtontwerp van Yuri Schreuders daarentegen zijn briljant te noemen. Het decor is een strak interieur, in verschillende kleuren, wat met lichtveranderingen steeds een compleet andere sfeer ademt. Het heeft een film noir vibe of juist een pastel-kleurig jaren ’50 sfeertje. De kostuums reflecteren deze sfeer ook erg mooi. Iedereen is gekleed in bruin/roze pasteltinten, behalve de sprankelende Arkadina (rood) en Masja (zwart). Alsof het kostuumontwerp wil zeggen dat het de personages, ondanks wat ze zelf pretenderen, niet zo speciaal zijn. Ze blenden met de achtergrond.

In het tweede deel loopt het toneel langzaam vol met een laag water, wat in combinatie met de verlichting een geweldig effect op de muren geeft. Gelukkig, want het leidt af van de wat slome en niet heel diepgaande actie op het podium. Het doel is niet duidelijk, maar het heeft wel effect.

Er zijn meer slimme vindingen zoals de bloeiende kersenboom (een verwijzing naar Tjechovs De Kersentuin). Ook het feit dat Dorn, in feite de stem van Tjechov, vrijwel altijd aanwezig is op het podium, geeft dit personage nog enige betekenis. De prachtige enscenering en inside jokes wegen echter niet op tegen het net te gekunstelde acteren van sommige acteurs. Doe volgende keer maar weer De Meeuw.

Een Meeuw speelt nog tot half mei op verschillende plaatsen in Nederland. Zie de speellijst.



Share |

Gerelateerde artikelen