Recensie: Ibsen Huis door de Toneelgroep Amsterdam

17 februari 2018, 20:46 | Jeroen

Een productie van de Toneelgroep Amsterdam in samenwerking met regisseur Simon Stone. Stone creëerde eerder voor de Toneelgroep Amsterdam een bewerking van Medea en Husbands and Wives.

Stone baseert het avondvullend stuk Ibsen Huis op enkele werken van Henrik Ibsen (1828-1906). In een bijna vier uur durend epos maken we kennis met een familie. Een familie met diepe wonden in de ziel.

Wat aan de oppervlakte een succes verhaal lijkt van de vader des huizes en architect Cees Kerkman (een als altijd geweldig spelende Hans Kesting), blijkt een sluier over de realiteit waarmee de rest van de familie moet zien om te gaan. Een man die nietsontziend zijn eigen ambitie en lust botviert op de mensen om zich heen.

Het zomerhuis in de duinen van de familie is de setting van het drama. Het huis draait om zijn as waardoor we als publiek telkens een nieuwe invalshoek krijgen. Een nieuwe blik in het leven van de verschillende karakters in het stuk.

Door de a-chronologische vertelwijze van de geschiedenis springen we van 1974, naar 2017, 1969, 2000, 1964, 2015, 1986 tot aan februari 2018. Telkens een verrassend nieuwe wending in de onderlinge relaties. Een nieuw stukje van de puzzel.

Wat zo harmonisch lijkt te beginnen met een feestje voor het winnen van een prijs voor het ontwerp van het zomerhuis, toont al snel de scheuren in het fundament. Cees legt zijn wil op. Geen vulgair feest in zijn huis. Geen slingers en champagne. Dat is voor de ‘gewone’ man. Hij wil rust. Hij wil het perfecte plaatje voor de fotografen die morgen komen om zijn meesterwerk vast te leggen.

De harde en gemene manier waarop hij zijn zoon Sebastiaan de les leest steekt schril af tegen de manier waarop hij zijn jonge dochter Lena bewondert en naar haar ‘wijze’ woorden luistert. Jonge meisjes blijken sowieso een hypnotiserende werking op Cees te hebben.

Onder de meisjes vallen niet alleen zijn dochter, maar ook de dochters van zijn collega’s en zelfs zijn nichtje Carolien. Cees vergrijpt zich en zijn vrouw Johanna sluit haar ogen. Zoals iedereen zijn ogen sluit voor de excessen van de succesvolle Cees.

Ook zijn broer Thomas is genoodzaakt Cees zijn gang te laten gaan met zijn dochter Carolien. Hij is afhankelijk van het succes van Cees. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor zijn zoon Daniel. Daniel heeft het zomerhuis ontworpen, maar de credit komen op het conto van Cees. Waar Cees het eerst afkeurt, ziet hij later een goudmijn.

Carolien (een pracht rol van Janni Goslinga) vormt de rode draad in het verhaal. Ze heeft naast de diepste wonden, ook de langste adem. Ondanks de pijn, het verdriet, verslaving en psychische problemen is ze vastbesloten uit alle ellende iets moois te creëren. Ze wil met het huis en het concept ervan een plek bieden voor vluchtelingen en slachtoffers van huiselijk geweld.

De snelle dialogen en het verspringen van verleden naar heden en weer terug naar het verleden zorgen voor een heerlijke spanningsboog. 11 acteurs die de vrijheid van regisseur Stone krijgen hun karakters diepte te geven lijkt de formule voor succes.

Houd de speellijst van de Toneelgroep Amsterdam in de gaten voor de terugkeer naar de Stadsschouwburg Amsterdam. Of stap in de auto, trein of vliegtuig naar Berlijn voor een voorstelling op 20, 21 of 22 april.



Share |

Gerelateerde artikelen