Recensie: Romeinse Tragedies door ITA
18 februari 2021, 19:45 | Jeroen
Een van de (misschien wel de) beste voorstellingen van het ITA Romeinse Tragedies was terug zondag.
Terug, maar dan op Livestream. ‘ITALive’ is een heerlijk alternatief deze lockdown. Met een voorstelling van 6 uur (!) moet ik toegeven dat het stiekem wel lekker was thuis op de bank. De 8 intermezzo’s zorgde ervoor dat we niks hoefden te missen.
Het gebruik van camera’s en live beelden gedurende een voorstelling is niet nieuw voor het ITA. De meeste voorstellingen maken ze gebruik hiervan. Dat maakt de beleving van een stuk van het ITA ook zo interessant, intens en ‘anders’. Je kan in de zaal kiezen waar je op welk moment naar kijkt. Dat maakt het een interactieve ervaring. En nu ze geen mogelijkheid hebben om voor publiek in de zaal te spelen, is de overstap naar deze thuiservaring vlekkeloos.
Dat het ITA creatief is met verschillende media was dus al bekend. Nu ze maar één scherm hebben om ons te bedienen was de vraag hoe ze het met een ensemble stuk als de Romeinse Tragedies voor elkaar kregen deze ervaring net zo interessant te maken. En de kijker werd wederom niet teleurgesteld. Door een ‘scherm in scherm’ te creëren kan je alsnog kiezen welk personage en welke op welk moment wilde zien. Verspreid over het speelvlak waren namelijk breedbeeld schermen verspreid die ons van verschillende camera posities bediende.
Om het stuk van 6 uur te gaan recenseren is onbegonnen werk. Het drieluik van regisseur Ivo van Hove is losjes gebaseerd op de Romeinse Tragedies van Shakespeare Coriolanus, Julius Caesar and Antony and Cleopatra. Het kan gezien worden als een kritische kijk op de manier waarop de mens het nieuws van de dag consumeert. De speelse manier van het op de achtergrond afspelen van nieuwsbeelden, de ‘ticker tape’ onderaan het scherm en de uit pensioen opgetrommelde nieuwslezeres Noraly Beyer zorgen voor een altijd up-to-date effect in het stuk.
Wel wil ik wat hoogtepunten benoemen. Het niveau van het hele ensemble is als altijd ongeëvenaard. Ga er maar aanstaan zes uur lang een karakter vasthouden. Natuurlijk speelt niet elk karakter de volle zes uur, maar het scheelt niet veel en als ze niet onderdeel zijn van de scène zien we ze in het speelvlak of op een van de schermen.
De jonge garde van het ensemble verdient een groot compliment. Majd Mardo, Ilke Paddenburg en Achraf Koutet weten zich heel goed staande te houden tussen het acteer geweld van geweldenaren als onder andere Chris Nietveld, Bart Slegers, Gijs Scholten van Aschat, Frieda Pittoors, Hans Kesting en Maria Kraakman.
Dan de scène van Bart Slegers waarbij hij plots de zaal verlaat door het theater rent en buiten op het Leidseplein eindigt om daar een prachtige monoloog te leveren tussen de passanten. Lef en moed! Mooi en ontroerend! Spannend en creatief! Dit is wat voor mij het ITA betekent. Dank je Bart Slegers en het ITA.
Zorg dat je er volgende keer bij bent. Klik hier voor informatie over de volgende ITALive.
