Happythankyoumoreplease: zonder ziel
4 juli 2011, 19:40 | Jeroen
Leuk idee, slechte uitvoering. Het regiedebuut van Josh Radnor (‘How I met your mother’) heeft alles om echt een leuke film te vormen. Meerdere verhaallijnen met interessante personages en aardige dialogen. Wat mist is een serieuze poging om ons als kijker te overtuigen en mee te laten leven. Achteloos worden de heftige situaties afgedaan alsof er niks gebeurd is. Het ontvoeren van een kind, haarverlies door een ziekte en een zwangerschap.
Sam Wexler (Josh Raynor) is een 29 jarige schrijver in New York met weinig succes. Hoewel hij hier zo af en toe van baalt lijkt hij het op een of andere manier prima te redden. Hij wordt opgescheept met een jongetje dat hij in de metro tegenkomt, van wie hij niet meer vanaf komt. Zijn beste vriendin Annie (Malin Åkerman) heeft Alopecia areata, een ziekte die haarverlies veroorzaakt en daarbij valt ze altijd op de verkeerde mannen. Mary Catherine is vriendin van Sam en Annie. Ze heeft een relatie met Charlie die net uit LA terug is en daar met een vriend een bedrijf kan beginnen. Mary Catherine ziet dit niet zitten, totdat ze zwanger wordt.
Het lijkt teveel op een sitcom las ik in de Volkskrant en ik sluit mij daarbij aan. Een heel lange aflevering! De referentie in de film naar Woody Allen zit er niet voor niks in. Het lijkt of Radnor probeert klassiekers als ‘Annie Hall’, ‘Manhattan’ en ‘Hannah and Her Sisters’ te imiteren. Dat is dan niet gelukt. Daarvoor zijn de dialogen niet scherp genoeg en het verhaal veel te dun.
Sinds donderdag in de bioscoop, ik raad aan op de nieuwe Woody Allen te wachten. ‘Midnight in Paris’ is vanaf september in de bioscoop te zien.
