Vijf x Godard in EYE
13 december 2017, 16:00 | Jeroen
EYE vertoont vijf films van Jean-Luc Godard die laten zien dat de ideeën van deze beeldenstormer nog steeds springlevend zijn. Ravissant, wild, speels, vrij van vorm en regels – zoals alleen Godard dat kan. Godards Vivre sa vie en Le mépris zijn vanaf 18 januari te zien in EYE en de landelijke filmtheaters. EYE vertoont daarnaast ook La Chinoise, Masculin féminin en Deux ou trois choses que je sais d’elle. De vijf films zijn te zien bij de première van Le Redoutable, waarin Louis Garrel op fenomenale wijze gestalte geeft aan een ontredderde Jean-Luc Godard, ten tijde van La Chinoise op zoek naar inspiratie.
In de nieuwe speelfilm Le Redoutable duikt Michel Hazanavicius (Oscarwinnaar The Artist) in een roerige periode in het leven van Jean-Luc Godard. Aan het einde van de jaren zestig zat de meest invloedrijke filmmaker van Frankrijk in een diepe artistieke crisis. Godard was een rusteloze beeldenstormer die als een komeet door de jaren 60 schoot en de grammatica van de cinema herschreef. Zeven jaar eerder deed zijn debuutfilm de internationale cinema op zijn grondvesten schudden. Maar in 1967 begint Godard (hier gespeeld door Louis Garrel) zijn filmopvattingen aan een kritische blik te onderwerpen. Zijn huwelijk met Anna Karina, muze van zijn baanbrekende films, is gestrand. Culturele en politieke verandering hangt in de lucht, een jaar voor mei ’68, en Godard begint aan een nieuwe film, La Chinoise, met een nieuwe muze: actrice en studentenactiviste Anne Wiazemsky (Stacy Martin).
Cinéart brengt Le Redoutable op 18 januari 2018 uit in de Nederlandse bioscopen. Rond deze release vertoont EYE vijf gerestaureerde films van Godard opnieuw op het grote doek. Check de website voor meer informatie.
Vivre sa vie
FR, 1962, Nederlands ondertiteld
Godards muze Anna Karina laat in twaalf indrukwekkende hoofdstukken zien hoe een would-be actrice afdaalt in de prostitutie. Dit keerpunt in Godards oeuvre won de Special Jury Prize in Venetië. Met Vivre sa vie: film en douze tableaux sloeg Godard een nieuwe weg in. Hij wilde de echte worstelingen in het leven van echte mensen documenteren en afstand nemen van de licht-romantische intriges waar de Nouvelle Vague bekend om was gaan staan.
Jean-Luc Godard castte zijn toenmalige vrouw Anna Karina als Nana, een winkelmeisje in een platenzaak dat actrice wil worden maar in de prostitutie belandt. Vivre sa vie is een lofzang op de schoonheid van de actrice, met verwijzingen naar Louise Brooks, een beroemd actrice uit het tijdperk van de stille film, en naar Maria Falconetti uit Carl Dreyers The Passion of Jeanne d’Arc (1928). In een van de meest iconische scènes kijkt een betraande Nana in de bioscoop naar deze klassieker. Godard maakte daarna nog een film over prostitutie in Parijs, Deux ou trois choses que je sais d’elle (1967), die EYE ook vertoont.
Le mépris
FR, 1963, Nederlands ondertiteld
Godard volgt elk pijnlijk detail van een tragische liefde in ontbinding tussen een filmscenarist (Michel Piccoli) en zijn vrouw (Brigitte Bardot), die steeds meer minachting voor hem is gaan voelen. Als Piccoli bezig is de Odyssee te herschrijven voor een in Cinecittà opgenomen verfilming door Fritz Lang (gespeeld door Fritz Lang), valt Bardot voor de proleterige producent Jack Palance. Naar verluidt was Le mépris een brief van regisseur Godard aan zijn vrouw, de actrice Anna Karina. Hun huwelijk strandde een jaar later. Verfilming, in Technicolor en breed Cinemascope, van Alberto Moravia’s Il disprezzo (1954).
Masculin féminin
FR, 1966, Engels ondertiteld
Met Masculin féminin stelt beeldenstormer Jean-Luc Godard “de kinderen van Marx en Coca-Cola” aan de wereld voor. Een bende rusteloze jongeren is verwikkeld in hopeloze liefdesaffaires met de revolutie en elkaar. Jean-Pierre Léaud schittert als Paul, een idealistische would-be intellectueel die een relatie wil met de schattige popster Madeleine. Via hun stormachtige affaire duikt Godard in de Parijse jeugdcultuur in de woelige jaren 60. Openhartig, wild, speels, vrij van vorm en regels, een satire en tragedie in één – zoals alleen Godard dat kan.
Deux ou trois choses que je sais d’elle
FR, 1967, Engels ondertiteld
In een van zijn beste films maakt Jean-Luc Godard ons op fluistertoon deelgenoot van zijn wilde gedachtes over geld, seks, mode, stad, liefde, taal, oorlog – eigenlijk alles wat de mens beweegt. Godard duikt daarvoor eerst in het ogenschijnlijk gewone leven van Juliette Janson (Marina Vlady), een huisvrouw in de buitenwijken van Parijs die zichzelf prostitueert om wat bij te verdienen. Haar leven vormt het startpunt voor Godards provocerende filosofische uitspraken, die nog steeds aan het denken zetten. Deux ou trois choses que je sais d’elle is Godards lucide blik op onze consumptiemaatschappij, geschoten in puntgave beelden en ravissante kleuren door cameraman Raoul Coutard.
La Chinoise, ou plutôt à la chinoise
FR, 1967, Engels ondertiteld
Een jaar voor de Parijse opstand van 1968 draaide Jean-Luc Godard La Chinoise. ‘Een verbijsterend, en in hoge mate profetisch pamflet’, oordeelde de criticus van het NRC Handelsblad toen de film in 1970 de Nederlandse bioscopen bereikte. Godards schildering van het door Mao’s Rode Boekje geïnspireerde milieu van jonge, gewelddadige radikalinksi’s was een stilistisch gedurfd experiment, een verrassende mix van speelfilm, politieke analyse en documentaire. Nouvelle vague-icoon Jean-Pierre Léaud is te zien als de acteur Guillaume. La Chinoise is een visueel hoogstandje, geschoten in pulserende primaire kleuren – vooral in toepasselijk rood.
