Ssssssssst I am growing up: Norwegian Wood
12 juli 2011, 11:38 | Jeroen
Norwegian Wood (Noruwei no mori) (2010) Tran Anh Hung
Onderhuidse emoties is te licht uitgedrukt als het om Norwegian Wood gaat. Diep, dieper, diepst lijkt beter te passen. Opgroeien is al moeilijk genoeg, maar om dan ook nog in Japan op te groeien waar men “less is more” zo ongeveer als levensmotto gebruikt, leidt dit blijkbaar tot zelfmoord! Gelukkig geldt dit niet voor iedereen, zo ook niet voor de hoofdpersoon. Voor hem geldt meer “de een z’n dood is de ander zijn brood” of in zijn geval zijn nieuwe geliefde.
Tokio in de jaren zestig is het toneel van verschillende stakingen op de universiteit. Dit gegeven vormt de achtergrond van de film. Het staat symbool voor de opstand van de jeugd. De hoofdpersoon Toru Watanabe trekt zich hier niks van aan, hij bewandelt zijn eigen weg. Nadat zijn beste vriend Kizuki onverwacht zelfmoord pleegt gaat hij studeren aan de Universiteit van Tokio. Hier ontmoet hij bij toeval Kizuki’s ex-vriendin Naoko. Ze groeien naar elkaar toe doordat ze het verlies delen. Echter groeit het gevoel van verlies voor Naoko. Na haar 20ste verjaardag samen te hebben gevierd en de nacht te hebben doorgebracht vraagt Toru haar iets over Kizuki dat haar diep raakt. Naoko zakt langzaam weg in een diepe depressie en laat zich opnemen in een sanatorium in Kyoto. Het volgende school semester ontmoet Toru een jong, knap meisje (de Japanse Scarlett Johansson). De levenslustige en avontuurlijke Midori is de tegenpool van Naoko. Dit trekt Toru aan, maar hij blijft desondanks Naoko bezoeken in het sanatorium. Als Naoko uiteindelijk zelfmoord pleegt is de weg vrij voor Toru en Midori.
De film is gebaseerd op het boek van Haruki Murakami uit 1987. Het blijft moeilijk een boek goed te verfilmen, zeker wanneer de kijker het boek heeft gelezen. Ook nu is dit het geval. Ik heb het boek gelezen en dus mijn eigen fantasie losgelaten op de hoofdpersonen, situaties en vooral de omgeving. In het laatste is regisseur Tran Anh Hung weliswaar goed geslaagd. Vooral de omgeving van het sanatorium ziet er precies zo uit als ik mij had voorgesteld. Hier zijn dan ook de mooiste scenes te vinden. Ook het casten van rollen van Naoko en Midori is gelukt. Beide acteren ook nog eens erg goed. Maar dan komt het probleem van het verfilmen van dit verhaal. De hoofdpersoon maakt een reis, letterlijk en figuurlijk. Een reis door het leven en de reis naar en van het sanatorium. Het uitbeelden hiervan is erg lastig waardoor de film vaak versnipperd overkomt. Zonder het boek te hebben gelezen is dit een heel mooie film. Toch is mijn advies: lees het boek en kijk als toetje de film.
Website van Norwegian Wood.
