Imagine Film Festival 2019 tot nu toe
16 april 2019, 18:17 | Jeroen
Een exclusief film festival is Imagine elk jaar eigenlijk wel. De films die voorbij komen spreken een breed publiek aan. Wat aangeeft dat het genre niet exclusief is, de films des te meer.
De films die wij tot nu toe hebben gezien bewijzen die stelling. Het zijn misschien niet de top budget Hollywood films, maar daardoor zijn juist de verhalen en vooral de karakter studies in de films dieper en belangrijker. De vrijheid die het beidt maakt het menselijker en dichter bij ons.
Check hier welke films er nog te zien zijn.
Freaks
Een vader en zijn jonge dochter zitten samen verscholen in hun huis. Hij vertelt haar dat de wereld onveilig is voor iemand zoals zij, maar als een ijscoman haar mee uitneemt grijpt ze de kans om daar voor zichzelf achter te komen. Dit ontketent echter ook voorheen verborgen krachten en geheimen.
Freaks biedt een frisse, no-nonsense kijk op X-Men, draait meer om de personages dan om world building en special effects – tenminste, tot de uitzinnige finale. De film haalt het maximale uit zijn lowbudgetsetting, met een geweldige acteerprestatie van de jonge actrice Lexy Kolker, terwijl Emile Hirsch en Bruce Dern op de achtergrond wonderen verrichten. De vader/dochter-dynamiek en de machtsverschuiving daarbinnen zijn subliem. De film schakelt van mysterie naar actiefilm, maar verliest nooit zijn focus en heeft ook nog iets te zeggen over outsiders. Een doordachte coming-of-age-superheldenfilm.
MEMORY – The Origins of Alien
Dit jaar is het 40 jaar geleden dat Alien werd uitgebracht. Regisseur Alexandre Philippe greep die gelegenheid aan om te zoeken naar de invloeden van de film en komt in deze documentaire met een schat aan achtergronden, van Griekse en Egyptische mythologie tot Lovecraft en de schilderijen van Francis Bacon.
Na 78/52, zijn documentaire over de douchescène uit Psycho (Imagine 2017), richtte Alexandre Philippe zijn aandacht op een andere iconische filmscène: de ‘chestburster scene’ uit Alien. Hoewel die uitgebreid aan bod komt, zoekt Philippe naar de achtergronden bij de totstandkoming van de film. Scenarist Dan O’Bannon speelde een cruciale rol, in de film belicht door zijn weduwe. Ook Scotts steun voor H.R. Giger – tegen de zin van de studio – bleek doorslaggevend. Maar de regisseur graaft dieper en vindt invloeden van Griekse en Egyptische mythologie, comics, parasieten, de schilderijen van Francis Bacon en de literatuur van H.P. Lovecraft en Joseph Conrads Heart of Darkness. Zo heb je Alien nog nooit bekeken.
Prospect
Cee en haar vader Damon wonen samen op een ruimteschip en zijn onderweg naar een groene planeet om edelstenen te delven. Wanneer hun schip neerstort en er kapers op de kust blijken te zijn, moet Cee het heft in eigen handen nemen.
Al vanaf het allereerste shot is het duidelijk dat de regisseurs lef hebben: een jong meisje luistert naar J-pop van een andere planeet op een vintage ogende koptelefoon, terwijl ze uit het raam naar drie passerende bloedkleurige manen staart. Als er uitgezoomd wordt blijkt ze in deep space te zijn, alleen in een krakkemikkig ruimteschip. Prospect blijft de hele film door trouw aan deze coole mix van levensechtheid en sciencefiction en brengt de personages op een ongecompliceerde, realistische manier tot leven. Hoewel het verhaal vooral om de verhouding tussen Cee, haar vader, en de rivaliserende schatjager Ezra draait, komen we gaandeweg genoeg te weten over een wereld vol ongelijkheid en Grote Migraties die debet zijn aan de in de film geschetste situatie.
