Albumrecensie: Morning Parade - Pure Adulterated Joy
9 september 2014, 12:15 | Jeroen
De eerste kennismaking met Morning Parade was alweer wat jaren geleden op deBeschaving 2011. Toen was het oordeel: “Geheel in ‘t zwart met de uitstraling van White Lies, speelt Morning Parade een stuk toegankelijker en niet onbelangrijk: beter!”
De Britse band maakt aanstekelijke, dansbare, poppy, indierock. Een jaar later staat de band ook op het Life I Live festival in Den Haag en hadden wij de kans om de band voor de camera’s van de ZUBB Sessions crew te krijgen en namen we de 3FM megahit Under The Stars en de single Headlights op.
Deze week kwam het tweede album Pure Adulterated Joy uit, dat gelijk met opener Shake The Cage agressief van start gaat. Een stevig riff ondersteunt door een distorted sample leiden de zang in, die aanzet tot in actie komen en live a life less ordinairy now. In het begeleidende persbericht staat: “Het blijkt dat teruggaan naar de basis en daarbij geconfronteerd worden met tegenslag en verandering precies de formule bleek die nodig was voor het vijftal om het beste in zichzelf boven te brengen.” Afgaande op het eerste nummer lijkt dat gelukt.
Waar op het voorgaande album de flow nog wel eens verzandde in net niet genoeg pakkende mid-tempo nummers of ballads, lijkt op Pure Adulterated Joy een nieuw vuur aangestoken te zijn. Bij Alienation en Reality Dream, die de opener volgen, is initieel wat minder urgentie en woede te detecteren, maar tekstueel wel en qua muzikale opbouw en dynamiek zitten ze sterk in elkaar.
Het volgende hoogtepunt is Love Thy Neighbour. Het start direct met een vuige, intense gitaar riff, die bijna het hele nummer door blijft klinken. De teksten zijn wederom maatschappij kritisch en geven een gevoel van desillusie en wanhoop. Maar het bevat ook nog de boodschap I swear on my life, we better stop this conversation, this behaviour needs to stop, this is NOT at all important!
Ook alle nummers die volgen, ook al lijken ze soms wat flauw te starten soms, nemen telkens in intensiteit flink toe. Zanger/gitarist Steve Sparrow vertelt hier zelf over: “The writing sessions for Pure Adulterated Joy were all about making as much noise as we could, and not worrying about the details too much, just having fun and writing for the love with no pressure again.” En dat is te horen!
geboren om een ster te worden
Vooral de thematiek van de nummers heeft een nieuwe wending genomen ten opzichte van het vorige album en gaan, zoals ook valt te lezen, over de toenemende vervreemding van de jeugd in een omgeving die gedomineerd wordt door TV en Internet, waar iedereen denkt dat hij geboren is om een ster te worden en niemand de realiteit onder ogen durft te zien dat het ware leven een stuk saaier is dan de massamedia ons wil doen laten geloven. Of deze kritische boodschap bij alle luisteraars zal landen valt te bezien. Hoe dan ook is het een verademing dat er weer een band de maatschappij een spiegel voorhoudt, verpakt in vlotte muziek.
Voor de Europese release van het album zijn ook nog drie akoestische nummers toegevoegd. Het is een leuk extraatje, er valt te horen dat in een kale versie de nummers ook overeind blijven. Als geheel is het album een stuk steviger dan de voorganger, al halen de samples en keys daar soms het scherpe randje van af, dat had niet gehoeven.
Pure Adulterated Joy is sinds gister verkrijgbaar en Morning Parade is 4 oktober te zien in de Melkweg en 5 oktober in Doornroosje.
