De Singles - Week 15
6 april 2015, 08:30 | Jeroen
Stromae: Carmen
Stromae flikt het weer! Opnieuw verrast de Belg met een prachtige videoclip bij zijn nieuwe single Carmen, de vijfde alweer van zijn succesalbum Racine Carrée. De clip voor Carmen is een animatie waarin Stromae ons waarschuwt voor de gevaren van sociale media. Het filmpje is gemaakt door de Franse regisseur Sylvain Chomet die vooral bekend werd met zijn animatiefilm ‘Les Triplettes de Belleville’ en toont ons een lief klein blauw vogeltje, gelijkend op het Twitterlogo, dat langzaam uitgroeit tot een monsterachtige Pino, die het leven van de zanger overneemt en hem uiteindelijk in de afgrond doet storten. In het nummer is een sample gebruikt van de opera Carmen van de Franse componist Georges Bizet uit 1875 waarin de liefde vergeleken wordt met een opstandige vogel. In onze narcistische maatschappij lijkt de liefde vervallen te zijn tot een tekstbericht van 140 tekens, aldus de zanger. Touché!
The National: Sunshine On My Back
Deze column was al lang en breed geschreven toen deze onverwachte single van The National opdook en die mag ondergetekende als rechtschapen National-fan niet negeren. Deze band heeft voor elke emotie in mijn leven wel een nummer geschreven (al moet ik bekennen dat muziek van Matt Berninger en kornuiten vooral een fijne soundtrack zijn bij de minder vrolijke emoties). Sunshine On My Back schijnt een left-over te zijn van de opnames van het laatste album Trouble Will Find Me. Een bloedmooi nummer dat blijkbaar niet goed genoeg bevonden werd voor dat album. Doe ons maar een heel album met zulke left-overs. Of beter nog, doe ons maar gewoon een nieuwe plaat van The National. De vrouwenstem die te horen is in dit cadeautje is trouwens van Sharon van Etten. Ook de minste niet. Dat u het even weet.
Hot Chip: Need You Know
You say Hot Chip, we say Hot Damn! Want elke keer als deze Britten met nieuw werk komen, blijkt het uitermate dansbaar te zijn. Huarache Lights, de eerste single van het aanstaande album Why Make Sense, was al om te smullen en ook Need You Now doet het weer erg goed op onze privé dansvloer (ja echt, die hebben we!). Need You Now lijkt wel een vreemde eend in de bijt die het oeuvre van Hot Chip is. Door de soulvolle vocalen (een sample uit I Need You Now van Sinnamon uit 1983) neigt het nummer erg naar de jaren negentig dance van Moby, nog steeds dansbaar, maar wat sterieler dan we van Hot Chip gewend zijn. Why Make Sense komt half mei uit. Precies op tijd voor het festivalseizoen. Vooralsnog zijn er geen Nederlandse data vastgelegd, maar het zal toch niet gebeuren dat we Hot Chip deze zomer moeten missen!?
The Maccabees: Marks To Prove It
The Maccabees zijn terug en dat werd ook wel weer eens tijd. Het Londense quintet is een van de meest onderschatte indierockbands, in ieder geval in ons land. Dat ze ook al sinds 2012 weinig van zich hebben laten horen, werkt hier dan ook niet echt aan mee. Het vierde album en opvolger van Given To The Wild zou een jaar geleden al in de winkelschappen hebben moeten liggen, maar het duurde allemaal wat langer dan verwacht. Een titel heeft de plaat nog niet, evenals een releasedatum. Verder dan ‘een paar maanden’ komt de band nog niet. The Macs beloven in een interview met NME dat de nieuwe plaat ‘uit minder lagen zal bestaan en meer piano zal bevatten’ dan eerder werk. Iets wat je duidelijk terug hoort in Marks To Prove It, dat qua sound nog dichter tegen een post-punk-geluid aanschurkt.
Franz Ferdinand & Sparks: Piss Off
De naam Sparks zal de meeste weinig zeggen, de naam Franz Ferdinand des te meer. Sparks is een art rock/synth pop band uit Los Angeles die al in 1968 werd opgericht en – voor de volledigheid – Franz Ferdinand is een indirect band uit Glasgow, die in 2001 werd opgericht. Dat deze twee bands zo’n twee generaties in ‘leeftijd’ verschillen, lijkt niets uit te maken. De kitscherige glamrock van Sparks en de springerige rock van Franz Ferdinand blijken verdomd goed samen te gaan. Dat vonden zij zelf ook en na een kennismaking in 2007 volgde in 2013 een jamsessie in San Francisco die al snel leidde tot een compleet album. En nu gaan de mannen zelfs op tour als FFS. Pukkelpop heeft de band al binnen gehengeld en op 2 juli staat er een optreden in de Melkweg gepland. Gaat dat zien mensen, want FFS laat zien dat muziek verbindt en dat muziek altijd evolueert, iets dat de erven Gaye nog niet helemaal door lijken te hebben.
Janelle Monae: Yoga (Ft. Jidenna)
Janelle Monae is een eigenzinnige en daarom ontzettend interessante dame. Na een spectaculair optreden op Lowlands zijn we haar niet meer uit het oog verloren. Toegegeven, haar muziek is niet voor iedereen. Ze kan nogal eens over de kop gaan, maar het feit dat ze volhardend is in het concept dat zij voor zichzelf heeft bedacht – een afrofuturistisch sprookje dat leentjebuur speelt bij science-fiction klassiekers zoals Metropolis en Bladerunner – maakt dat haar carrière leest als een spannend boek. Deze nieuwe single Yoga is afkomstig van de aanstaande ep THE EEPHUS, een verzamelaar met werk van de verschillende leden van het Wondaland collectief, dat Monae geheel passend binnen haar concept oprichtte en dat een dak biedt aan even eigenzinnige artiesten zoals Jidenna, Roman GianArthur, Deep Cotton and St. Beauty en met wie zij al jaren samenwerkt. Een hele mond vol. Om te snoepen als je van geheimzinnigheid houdt, om te kotsen als je het maar flauwekul vindt. Kiest u maar! Dan doen wij ondertussen nog een dansje op Yoga.
Laura Marling: Gurdjieff’s Daughter
Laura Marling, nog zo’n eigenzinnige zangeres, maar dan weggestopt in een compleet ander hokje dan Jannele Monae. Marling is al jaren (volledig terecht) het lievelingetje van de Britse folkfamilie waartoe ook Noah And The Whale en Mumford And Sons behoren. Na vier ontzettend succesvolle album is sinds kort haar vijfde album Short Movie te beluisteren. Gurdjieff’s Daughter is (of misschien moeten we zeggen ‘lijkt’) een nummer vol ironie. In de videoclip loopt de gekortwiekte Marling rond op een feestje waar ze de gasten van nogal vreemd klinkend advies voorziet. Naar het schijnt doet dit advies denken aan de levenslessen die de spirituele leider George Ivanovich Gurdjieff ooit opschreef voor zijn dochter, wat ons bij de titel van het liedje brengt. Erg schimmig allemaal, we weten het. Luister maar gewoon naar het liedje en bewaar deze kennis voor een potje Triviant.
Leftfield: Universal Everything
Zestien jaar liet Leftfield niets van zich horen, dus de kans is groot dat een hele generatie nog nooit van Neil Barnes en Paul Daley gehoord hebben. En dat terwijl dit tweetal met hun album Leftism een van de meest invloedrijke danceplaten ooit maakte. Opvolger Rhythm & Stealth uit 1999 deed het echter veel minder goed en was dan ook het laatste studioalbum. Het geluid werd te hard bevonden en het succes van het Londense duo doof als een nachtkaars. Sinds 2010 treedt Barnes echter weer op onder de naam Leftfield en in juni komt eindelijk het derde album Alternative Light Source, waarvan single Universal Everything het eerste voorproefje is. Bij het horen van deze single valt meteen op hoe weinig het geluid van Leftfield is veranderd. Een koelbloedige maar aanstekelijke mix van techno en progressive house. Laten we hopen dat ‘onze oren’ er zestien jaar later wel tegen kunnen.
Nog meer nieuwe singles
Blur – Lonesome Street
Kendrick Lamar – King Kunta
