Recensie: Sleeping Beauty
21 oktober 2014, 20:39 | Jeroen
Het nieuwe seizoen van het Nederlands Dans Theater start met Sleeping Beauty, een choreografie van Mats Ek. Het stuk is oorspronkelijk uit 1996. Mats Ek staat bekend om zijn aparte interpretatie van klassieke stukken. Ook hier wijkt hij af van de gebruikelijke verhaallijn.
Het is mijn eerste voorstelling van het NDT. Ik mag de voorstelling zien in het prachtige Carré in Amsterdam op een zondagmiddag. Bij voorstellingen in Amsterdam valt het vaak op dat het publiek wat excentrieker is dan in andere steden in Nederland. Zo ook vandaag. Een gemeleerd publiek, de een deftig, de ander in hipster outfit.
Doornroosje
Het decor bestaat uit losse wanden met een plattegrond van een huis erop. Het zal het paleis zijn waar Doornroosje (Sleeping Beauty) woont. De zaal zit goed vol. De bel die vraagt of iedereen de zaal wil betreden klinkt een stuk of vijftig keer. Wanneer na de oorspronkelijke aanvangstijd van 14:00 nog steeds niet iedereen zijn of haar stoel heeft gevonden (een opvallend vaak voorkomend fenomeen in het Nederlandse theater) besluit de organisatie de deuren alvast te sluiten en start de muziek.
Tsjaikovski klinkt door de zaal. De romantische klanken doen denken aan het sprookje dat je bij een titel als Sleeping Beauty zou verwachten. Wat er op het podium te zien is staat echter in schril contrast tot deze klanken.
Verrassend
De dansers moeten zich op twee zaken concentreren, wat de moeilijkheidsgraad versterkt. Naast de prachtige en vaak verrassende manier van dansen, is er het spel. Er wordt daadwerkelijk door het spel een verhaal verteld en de karakters krijgen inhoud. Dit is iets wat je bij dans niet vaak ziet. Het maakt het voor een breder publiek interessant en maakt de beleving zoveel meer dan alleen de schoonheid van de dans. Het doet je nadenken en meeleven.
De choreografie is fantastisch. Het voordeel bij moderne dans is dat alles kan. Lekker losjes en creatief zou ik het omschrijven. Het soort dans waar een vrouw een man kan leiden, een dans zonder regels, maar mooi en met een verhaal.
De grootste verrassing is de realistische en vaak komische twist die Ek aan het verhaal geeft. Zo is Doornroosje een verslaafd rijkeluis kind en loopt ze weg van huis met een of andere gast en zijn de feeën grappig, naar en weinig behulpzaam.
Een dansvoorstelling die de grauwe en regenachtige zondagmiddag kleur en vrolijkheid heeft gegeven.
