Recensie: Transatlantic
12 juni 2016, 17:00 | Jeroen
In het kader van het Holland Festival danst Het Nationale Ballet vier werken van jonge, maar flink aan de weg timmerende choreografen. Twee ervan zijn wereldpremières, gecreëerd voor Het Nationale Ballet.
De Nederlander Ernst Meisner, voormalig danser bij Het Nationale Ballet en artistiek coördinator van de Juniorook Company, maakte het duet Merge voor eerste soliste Igone de Jongh en de jonge Nederlands/Canadese Martin ten Kortenaar. Het is genieten om deze twee prachtige dansers samen aan het werk te zien.
Ook voor het eerst te zien is Crane van George Williamson. Wat de werken vanavond gemeen hebben is dat er geen direct verhaal in zit. De muziek is heel bepalend. En hoewel duidelijk geworteld in klassiek ballet, zijn het moderne stukken, abstract. De Brit Williamson is nog maar 25 en is sinds 2012 artistic associate van het English National Ballet. Hij heeft al verschillende stukken op zijn naam staan, waaronder Dawn Dances voor de Junior Company in 2014.
Verder is er de Europese première van Year of the Rabbit (2012) van Justin Peck.
Deze choreograaf van het New York City Ballet is voor het eerst te zien in Nederland. Year of the Rabbit wordt gedanst op muziek van het album Enjoy your Rabbit van de Amerikaanse Sufjan Stevens. Mocht je deze singer-songwriter kennen, verwacht niet zijn liedjes terug te horen. De muziek is elektronisch en experimenteel. De 18 dansers zijn in het blauw gekleed en rollen als golven het podium op en af. Het mooist zijn de stukken waarin ze als water samenkomen en
solisten afwisselend opnemen en afstoten.
De klapper van de avond is echter Overture van David Dawson. Hij maakte de choreografie in 2013 voor Het Nationale Ballet. Het ballet voor achttien dansers werd indertijd enthousiast ontvangen en krijgt ook nu een staande ovatie. In neon kostuums wordt onder grote lichtbalken gedanst. De volle 50 minuten fascineert en betovert het stuk.
Transatlantic is nog te zien tot en met 26 juni. Check hier de speellijst.
