Recensie: La Bayadère
9 oktober 2016, 23:49 | Jeroen
La Bayadère ging zaterdagavond na zeven jaar afwezigheid in première in de Stopera in Amsterdam. 140 jaar geleden ging Sint Petersburg voor. De zaal was vol en het Het Balletorkest onder leiding van Boris Gruzin en Ermanno Florio had een topavond.
Anna Tsygankova en Daniel Camargo dansen de hoofdpersonages Nikiya en Solor. De Indiase tempeldanseres en de krijger. Een verboden liefde. Een klassiek verhaal in Indiaase stijl.
Het verhaal heeft een eigentijdsheid die we bij klassiek ballet misschien niet altijd verwachten. Liefde, passie, verraad, vergelding en vergeving schieten voorbij alsof het emoties zijn die hand in hand gaan met de steeds veranderende wereld om ons heen.
Als een film uit de jaren twintig zien we een spektakelstuk aan ons oog voorbij gaan. Elk nieuw decor verbluft. Door de diepte en ‘echtheid’ wanen wij ons in de jungles van het verre oosten. De dans is klassiek en sierlijk. Ook voor een jonger publiek is het echter herkenbaar en spannend.
Dat kan ook haast niet anders aangezien het de bewerking van Natalia Makarova is. Ze baseerde zich voor haar productie op de originele choreografie van Marius Petipa (bekend van onder meer The Sleeping Beauty, De Notenkraker en Het Zwanenmeer) uit 1877. Het werd in 1980 voor het eerst opgevoerd en heeft sindsdien een nieuw leven.
Het is een avond waar iedereen van kan en moet genieten. Een manier om de dingen om je heen te zien in een tijdloos perspectief. Nog te zien tot en met 13 november.
La Bayadère Credits
Choreografie: Natalia Makarova, naar Marius Petipa
Muziek: Ludwig Minkus – La Bayadère, in een orkestratie van John Lanchbery
Decorontwerp: Pier Luigi Samaritani
Kostuumontwerp: Yolanda Sonnabend
Lichtontwerp: John B. Read
Muzikale begeleiding: Het Balletorkest o.l.v. Boris Gruzin / Ermanno Florio
