Recensie: A Chorus Line
8 januari 2017, 13:31 | Linda
A Chorus Line is zesde in het rijtje van langstlopende Broadwayshows ooit met meer dan 6000 voorstellingen tussen 1975 en 1990. Als musicalliefhebber moet je A Chorus Line gezien hebben. Ondanks de moderne en goed uitgevoerde bewerking van DommelGraaf&Cornelissen, heeft de musical iets gedateerds. Hierdoor is het gebrek aan diepgang voelbaar.
Dans: Tien, Lijf: Drie luidt de klacht van Val in het gelijknamige nummer. Ze danst de concurrentie moeiteloos voorbij, maar vanwege haar gebrek aan “tieten en een kont” komt ze maar niet aan een baan. Zo is het eigenlijk ook met A Chorus Line als musical: het is een iconische show die als eerste de harde afvalrace van audities op de voorgrond zette, maar als verhaal heeft de musical weinig om het lijf. Er wordt prachtig gedanst, maar een verhaallijn met enige diepgang is ver te zoeken.
Dans in de hoofdrol
Als A Chorus Line hoofdrollen kent, dan zijn het die van Zach (Edwin Jonker) en Cassie (normaal Fleur Jacht, in Tilburg Esther van Boxtel), maar eigenlijk komen ook zij amper aan bod. In deze versie is Cassie vanaf het eerste moment zo boos dat ze zeer onsympathiek overkomt. Kristine (Sabine van Tiel) is een meisje dat prachtig kan dansen, maar niet kan zingen. Zo lijkt het ook met sommige leden van de jonge cast. Ze zijn duidelijk geselecteerd op dans en van sommigen blijft zang- of acteertalent wat achter.
Ieder van de 17 auditanten komt een paar minuten voor het voetlicht om zijn of haar verhaal te vertellen. Diana (Esmée Dekker) maakt nog het meeste indruk van iedereen met haar nummer over de toneeldocent die haar een drilpudding liet spelen (Niets). Zij zet ook het bekende nummer Het Had M’n Hele Hart in (What I Did For Love in het Engels). Dit is een van de weinige nummers die vanwege de sound en samenzang echt weet te raken. Tenzij een nummer je lachspieren raakt, wat gebeurt bij Dans: Tien, Lijf: Drie. Joke van Robbroeck krijgt als Val daarmee het warmste applaus van het publiek.
Lichtpunten
A Chorus Line heeft een ironisch, donker randje. Regisseur Zach is de hele voorstelling bezig zijn auditanten als individu neer te zetten door hen persoonlijke verhalen te laten vertellen. Waar de uitverkorenen echter terecht komen, is een homogene dansgroep met minutieus gecoördineerde bewegingen, ontdaan van enige individualisme. Dit wordt weerspiegeld in de bijna robotische choreografie en de belichting tijdens een gesprek tussen Zach en Cassie. Bij de finale overheerst wel weer het glamoureuze showgevoel.
Het decor van A Chorus Line is per definitie sober. Het gaat immers om dansaudities. Toch wordt er meesterlijk met licht gespeeld. Door het gebruik van spiegels en oplichtende lijnen, zetten de makers hele intieme kaders neer of creëren ze juist de illusie van een massaproductie.
Deze Chorus Line van BG&C Entertainment is zeker de moeite waard als je een avond wilt genieten van goede dans en intussen klassiek Broadwayentertainment. Hou simpelweg in het achterhoofd dat de musical niet meer zo revolutionair is als dat hij ooit was.
A Chorus Line is nog tot april 2017 te zien op tour door Nederland. Klik hier voor de speellijst.
