Recensie: Vallende Man door ITA

17 maart 2019, 22:24 | Jeroen

Zondag was de première van Vallende Man in het Stadsschouwburg in Amsterdam. Naar het boek van Don DeLillo uit 2007. Het International Theater Amsterdam Ensemble verzorgde het spel. Julien Gosselin debuteert bij het ITA met zijn regie van het stuk.

Vallende Man

Keith Neudecker overleeft de aanslagen in New York van 9-11. Hij is een 39-jarige jurist in de Twin Towers. De littekens die deze ervaring achter laten lijkt hij niet zo gemakkelijk los te kunnen laten. Hij zoekt direct na de aanslag zijn toevlucht bij zijn ex Lianne. Ze denken het stukgelopen huwelijk weer op te pakken. Door het trauma en het gesloten karakter van Keith blijkt dit echter niet zo gemakkelijk.

In de communicatie naar de bezoekers van het stuk wordt vanuit het ITA aangegeven dat het stuk met harde geluideffecten en strobo lichten rekening moet worden gehouden. Bij aankomst worden dan ook oordoppen verstrekt. Er heerst onder de bezoekers die wij voor het stuk horen smoezen een gepaste spanning voor wat komen gaat. De spanning is niet onterecht. Vanaf de aftrap klinkt een oorverdovend geluid. Het geluid dat past bij een aanslag als 9-11. De rook -en lichteffecten zorgen voor een onheilspellend geheel.

Lianne heeft haar eigen bagage. De relatie met haar moeder Nina, maar ook de minnaar van Nina, de blinde Martin, zijn verwarrend voor Lianne. Wat is haar rol en wat is de rol van haar verleden in haar huwelijk met Keith? Zij tracht haar relatie met alle betrokken in balans te houden.

Keith is vooral met zichzelf bezig. Hij leeft langs Lianne heen en zoekt naar antwoorden die er niet lijken te zijn. Hij zoekt ze in zijn gedachten en herineringen. Niet in het verleden met Lianne maar alles gebaseerd op die ene dag in September. Als hij een aktetas, die hij op 9-11 per ongeluk meebrengt, terug brengt eigenaar Florence, verliest hij zich in een affaire met haar.

Het decor bestaat voor de helft uit een groot videoscherm. We volgen de scènes en dialogen van dichtbij via de beelden die geprojecteerd worden. Het spel speelt zich weliswaar af op het podium, maar in kleine ruimtes. Het zijn bijna verborgen scenes. Door de camera kunnen wij het echter van heel dichtbij meemaken. Waarbij de vraag rijst of we film of toneel kijken. Het is beide. En dat maakt het juist spannend. Live gespeelt en te volgen op het scherm. De spanning van het moment met de intimiteit van de close ups.

Dan is er de terrorist. Ook hiervoor is aandacht in het stuk. Zijn strijd en gedachten spelen een rol in de uiteindelijke conclusie. Niet eerder werd er zo tegenstrijdig en realistisch gekeken naar zijn perspectief. Ook al vormt het een klein gedeelte van het geheel, het maakt het stuk zoveel interessanter door zijn twijfel en onomkeerbaar lot.

Voelbare weerslag

Wederom heeft het ITA kans gezien een vernieuwend en interessant stuk te brengen. De prestaties van de spelers is als altijd van grote klasse en hoe het stuk aan de kijker wordt gepresenteerd is bijzonder en stelt vragen. De bombastische effecten zorgen niet alleen voor voelbare weerslag, maar zorgen ervoor dat de zintuigen openstaan voor wat het verhaal ons wil laten denken en voelen.

Met: Eelco Smits, Hans Kesting, Maria Kraakman, Chris Nietvelt, Majd Mardo, Stacyian Jackson, Harm Duco Schut, Urmie Plein en Sidar Toksöz.

De voorstelling is nog te zien tot en met 30 maart in de Stadsschouwburg Amsterdam. Klik hier voor de speellijst en informatie.



Share |

Gerelateerde artikelen