Recensie: Freud door ITA & Toneelhuis

28 september 2019, 12:00 | Jeroen

Sartre schreef eind jaren ’50 een script voor regisseur John Huston. De film Freud kwam er in 1962 uiteindelijk, maar zonder de naam van Sartre als screenwriter in de credits. Het script was te lang en een ruzie tussen de twee een eind aan de samenwerking.

60 jaar later weet het ITA als eerste de rechten van het originele script te verkrijgen. Het is dus letterlijk de wereldpremière van het stuk van Sartres. De verwachting waren dan ook zeer hoog. Zeker gezien het feit dat Ivo van Hove de regie op zich neemt. De inmiddels wereld beroemde en geroemde regisseur.

Freud

Hysterie en hypnose. Een controversieel onderwerp binnen de psychiatrie. Freud waagt zich eraan en brand zijn vingers wanneer hij tegen de wil van zijn leermeester naar Parijs vertrekt. Bij terugkomst komt er maar weinig terecht van zijn nieuwe behandel methodes. Gelukkig is er zijn vrouw Martha. Zij is zijn steun en toeverlaat. Gedwongen door zijn collega’s en leermeester moet hij terugvallen op de conventionele methodes.

Zijn vriend en collega Breuer heeft een patiënt, Cäcilie, die baat lijkt te hebben bij hypnose. Wanneer Freud haar ontmoet waagt hij zich aan meer radicale vragen binnen de behandeling. Cäcilie verteld haar diepste gevoelens en gedachten. Freud is overtuigd dat alles wat ze zegt gebaseerd is op seksueel verlangen overgehouden aan een traumatische ervaring in haar jeugd. Deze opvatting wordt hem niet in dank afgenomen door zijn vriend Breuer. Hij beschuldigd Freud ervan zijn patiënt te stelen. Het is echter zijn jaloezie. Breuer is verliefd op Cäcilie. Althans dat is wat de excentrieke Berlijnse keel-neus-oorarts Fliess beweert. Hij pushed Freund om zijn onderzoek uit te breiden ten koste van alles. Zelfs de veiligheid van zijn patiënten.

Freud worstelt met zijn vrouw, vrienden, leermeester en uiteindelijk met zichzelf. Doorzetten of opgeven.

Het opmerkelijke aan het stuk is het gemak waarmee de acteurs je meenemen in het verhaal. Stef Aerts in de rol van Freud speelt meesterlijk de ene emotie na de ander geloofwaardig en oprecht. Het ensemble volgt zijn voorbeeld. Zo wordt het een vermakelijk stuk zonder echt spannend te worden.

Klik hier voor de speellijst en kaarten.

Rolverdeling:

Stef Aerts
Sigmund Freud

Ilke Paddenburg
Martha Freud

Steven Van Watermeulen
Breuer

Matteo Simoni
Fliess

Hélène Devos
Cäcilie Körtner

Hans Kesting
Meynert

Bart Slegers
Vader Freud, Charcot, Vader Cäcilie

Chris Nietvelt
Moeder Freud, Moeder Cäcilie

Marie Vinck
Patiënte, Dora, Emma

Joep Paddenburg
Paul, Karl, Antisemiet

foto’s:© jan versweyveld



Share |

Gerelateerde artikelen