Recensie: The Iron Lady
13 augustus 2012, 14:11 | Jeroen
And the Oscar goes to: Meryl Streep. Beste actrice, alweer. De rol is inderdaad geweldig, maar vernieuwend of verrassend allerminst.
The Iron Lady focust zich grotendeels op het persoonlijk leven van Margaret Thatcher. De Prime Minister van Groot Brittannië gedurende de jaren tachtig werd ook wel de Iron Lady genoemd. Dit omdat ze meedogenloos was. In de film wordt dit duidelijk geïllustreerd door de manier waarop ze met de mijnstaking van 1984/1985 opging. Genadeloos en zonder compromis, met 10 doden ten gevolge.
In veel recensies is te lezen dat er te weinig gefocust wordt op de haat die er in het land heerste jegens Thatcher. Ik denk dat dit wel duidelijk wordt. Daarnaast gaat de film ook meer om haarzelf, dan hoe ze gezien werd en dan vooral de relatie met haar man Denis (een prachtige rol van Jim Broadbent). “Always present, never there” was zijn motto. In de film wordt dit prachtig tot uiting gebracht in de manier waarop ze na zijn dood nog uitvoerige gesprekken met hem voert. Hij is er altijd nog in haar ogen, maar niet zichtbaar voor anderen. In werkelijkheid bedoelde hij uiteraard dat hij er altijd voor haar was tijdens haar bewind, maar nooit in de spotlights. Zijn geld (vergaart in de oliewereld) ondersteunde haar in het begin van haar carrière. Later was hij haar geslepen adviseur (volgens haar eigen woorden).
De momenten tussen de dementerende Margaret en de inmiddels overleden Denis zijn soms hartverscheurend en nog vaker erg komisch. De film is hierdoor interessant en het kijken waard.
De ster van de film is voor mij toch echt Broadbent. Geen uitzondering overigens; in meerdere films steelt hij als supporting actor de show: Little Voice, Moulin Rouge en Iris (waarvoor hij een Oscar won).
Sinds 15 mei op DVD en Blu-ray verkrijgbaar.
