Opblaaspop met hart
17 januari 2011, 22:13 | Jeroen
Air Doll (2009), Hirokazu Kore-eda
Fantasie en werkelijkheid gaan soms goed samen. Zeker als het gaat om Urban Life in Japan. Zonder moeite weet regisseur Hirokazu Kore-eda je doen geloven in een wereld waar je als Air Doll moeite hebt een plek in de maatschappij te vinden. Je los te weken van je verleden en een nieuw begin te maken. Om te gaan met gevoelens en verlangen. Vallen en opstaan. Of in dit geval leeglopen en opgeblazen worden.
Het verhaal begint als een kijkje in het (thuis)leven van een man die samen woont met een pop, een zogenaamde Air Doll. Hij praat met haar alsof ze leeft. Dineert en heeft seks met haar. Mooi is dat na de seks de pop of eigenlijk alleen het geslachtsdeel moet worden gewassen in een sopje. Dan ziet de kijker langzaam aan de pop tot leven komen, heel zubbtiel. De man heeft dit niet door. Ze gaat een eigen leven leiden, vindt werk in een videotheek en maakt vriendeschappen om elke dag weer thuis te komen in het leven van haar eigenaar.
Parallel aan het verhaal lopen de levens van de mensen die ze tegenkomt en de eenzaamheid van de mensen in de grote onpersoonlijke stad. Een van de vriendschappen bloeit uit tot een romance. Ze heeft het er steeds moeilijker mee met de man samen te leven maar komt elke avond trouw terug. Tot het moment dat ze in de kast beland voor en nieuwere versie van haarzelf. Dan confronteert ze de man…
Het mooie aan Aziatische films en dan vooral Japanse films is dat je niet elke scene met je neus op de feiten wordt gedrukt maar van een afstand zelf is te bepalen waar je naar kijkt en wat of wie je volgt. Ook Air Doll is in deze mooie stijl gefilmd, er zitten hier en daar cinematische hoogstandjes in die niet te missen zijn.
Het tempo van de film is goed. Het verhaal zit goed in elkaar. De ontwikkeling van het hoofdpersonage en de realtie met en het leven van de andere personen is interessant. Ik raad dan ook aan de film te gaan kijken!
