Interview: Tennis (Alaina Moore & Patrick Riley)
5 augustus 2011, 07:59 | Jeroen
Na het optreden in de Bitterzoet in Amsterdam afgelopen maand sprak ZUBB met Alaina Moore & Patrick Riley van Tennis. Over het ontstaan van de band, hun levensstijl en hun album ‘Cape Dory’.
ZUBB: Klopt het dat jullie dezelfde tatoeages dragen?
Alaina: Ja, dat klopt. We hebben ze voor elkaar getekend en laten zetten tijdens onze huwelijksreis. Het zijn eigenlijk onze trouwringen. Uiteindelijk zijn we ook de trouwringen van onze ouders gaan dragen, die wilden dat graag.
ZUBB: Jullie hebben het album Cape Dory geschreven tijdens jullie huwelijksreis op een zeilboot. Welke landen heb je gezien?
Patrick: We hebben de Bahama’s gezien en heel veel verder zijn we niet geweest. Het verste waar we naar uit zijn geweken was ongeveer 70 mijl buiten de Bahama’s.
Alaina: We leven zelf in het midden van Denver (Colorado, VS) en ik had nog nooit de zee gezien. Patrick wel, toen hij 12 jaar was is hij een keer een weekend naar de kust geweest. Hij was meteen verliefd op de zee en wilde het liefst piraat worden. En toen ik Patrick leerde kennen tijdens onze studie was hij al aan het sparen voor een boot, wat ik helemaal te gek vond. Hij liet mij allerlei boeken zien met foto’s. We waren al een jaartje aan het daten en toen we klaar waren met afstuderen zei ik tegen hem: ‘Nou, ik heb geen plannen’. We hebben daarop besloten alles te verkopen, een enkele reis te boeken naar de kust, ieder één koffer mee te nemen en op een boot te gaan leven. Redelijk snel vonden we een betaalbare boot en hadden we een crash-course zeilen gevolgd.
Patrick: We reisden af naar de Florida Keys, Bahama’s, Baltimore enz. Op een gegeven moment besloten we te gaan trouwen. We belden onze ouders toen we in Maryland waren en vertelden dat we letterlijk in het huwelijksbootje gingen stappen en of ze langs wilden komen. We zijn getrouwd op onze boot en vormden snel daarna al Tennis. Wij twee dus..
ZUBB: Sounds like a movie?
Alaina: We hebben dit gedaan, omdat we beiden een nieuwe richting in ons leven wilden en dat gaat het beste als je jezelf in een totaal onbekende omgeving zet. Na ons afstuderen waren er verschillende mogelijkheden voor ons. We konden beiden verder gaan studeren, rechten bijvoorbeeld. Of we konden naar Europa emigreren, een boek schrijven, noem maar op. We hadden eigenlijk geen idee, maar een band beginnen stond in ieder geval totaal niet op onze lijst.
Patrick: We wisten ook niet dat we muziek konden maken.
Alaina: Patrick wist helemaal niet dat ik kon zingen…
Patrick: We wisten wel dat we beiden een muzikale achtergrond hadden vanuit onze studie, maar Alaina was blijven zitten voor het vak zang. Ik had haar nog nooit horen zingen.
Alaina: Ik ben niet blijven zitten op school, maar had het vak muziek laten vallen om te switchen naar filosofie. En het grappige was dat Patrick was blijven zitten op het vak muziek en vervolgens ook filosofie ging doen. Daar zijn we elkaar tegengekomen.
Alaina: We zijn ruime denkers en we hoopten dat zeilen en eropuit gaan zou resulteren in iets totaal nieuws. Dat is uiteindelijk een band geworden, waarvan ik niet dacht dat het ooit zou kunnen. Nu zijn we een band, leven een bandbestaan en drinken elke avond. Dat is een beetje ons verhaal over hoe Tennis is ontstaan.
ZUBB: Hebben jullie de liedjes op de boot opgenomen en konden jullie daar goed werken aan de liedjes?
Patrick: Onze boot is erg klein.
Alaina: Te klein zelfs.
Patrick: Echt heel klein. We hadden maar twee koffers die net in de boot pasten. Dan kan je je wel voorstellen dat het geen optie is om opname-apparatuur mee te nemen. Muziekinstrumenten was ook geen sprake van.
Alaina: We wilden graag nog allerlei andere dingen meenemen, maar we hadden eigenlijk alleen plek voor survivalspullen. Eten, navigatie-apparatuur, noodrantsoenen.
Patrick: Maar juist omdat we geen instrumenten hadden en alle tijd van de wereld, gebruikten we onze fantasie. We schreven de liedjes op basis van ideeën. Daar kwam later pas bij wat de instrumenten moesten gaan doen.
Alaina: De teksten van onze liedjes komen uit mijn dagboek van de reis. Die hebben we gebruikt.
Patrick: En toen we terugkwamen zijn we gaan sparen om apparatuur te kopen. Toen we de band tijdens onze reis aan het vormgeven waren hadden we al bedacht wat we nodig zouden hebben.
Alaina: De opnames hebben we dus allemaal na onze reis gedaan.
ZUBB: Hoe zijn jullie op de naam Tennis gekomen?
Patrick: We wilden graag een naam die totaal niets zegt over onze muziek. Want als we iets uit het varen zouden gebruiken, zouden we altijd bestempeld worden als een zeilbandje.
Alaina: We wilde echt iets heel bijzonders qua naam. Patrick speelde tennis toen hij opgroeide en daar plaagde ik hem vaak mee. Want bij ons werd helemaal geen tennis gespeeld, alleen harde sporten zoals rugby etc. Ik pestte Patrick altijd omdat ik het zo grappig vond… Oehh tennis [lachend].
ZUBB: Hoe is jullie muziekstijl eigenlijk tot stand gekomen? Het klink een beetje surf en rock & roll-achtig.
Patrick: Ik denk dat als je op een boot leeft je een minimalistisch levensstijl aanneemt. Alles wat we deden was simpel. Dat hoor je ook in onze muziek, het is een kleine productie – minimalistisch en simpel.
Alaina: De opnames zijn ook echt rauw en levendig qua geluid.
Patrick: Al met al kan je zeggen dat onze muziek afstamt van een eerdere generatie waarin alles en iedereen wat simpeler in het leven stond.
Alaina: Het is vooral het geluid en het enthousiasme. Het één zijn met het leven op een boot. Blauwe lucht, kristalblauwe zee en totale vrijheid.
Patrick: We hebben veel naar The Charelles en The Beach Boys geluisterd.
Alaina: Ik wou soms willen dat ik een man was die hoog en mooi kan zingen zoals ze dat bij The Beach Boys zo goed kunnen.
ZUBB: Hebben jullie sinds jullie reis nog nieuw materiaal geschreven? En zo ja, hoe anders is dat materiaal dan wat op jullie boot is ontstaan?
Patrick: We hebben net ons tweede album afgeschreven. Het is zeker anders, omdat we nu al jaren niet meer op een boot hebben geleefd en alleen maar op tournee zijn geweest.
Alaina: Onze nieuwe levensstijl is eigenlijk weer de inspiratie geweest voor onze nieuwe liedjes. Het in een band zitten, elkaar opnieuw vinden en steeds weer ontdekken dat we een goed team zijn. Dat we dit samen allemaal gewoon kunnen doen. Ik vindt het een heel mooi gegeven dat wij geboren levenspartners zijn en dat we nu weten dat we samen muziek kunnen maken. Ik heb altijd echt mijn andere helft nodig om een liedje te kunnen schrijven. We zijn erachter gekomen dat we samen muzikant zijn in plaats van dat we per ongeluk zijn gaan samenspelen. Met z’n tweeën kunnen we de muziek heel goed verfijnen.
Patrick: Als je zo lang op tournee bent kom je erachter welke liedjes zich goed live vertalen. Hierdoor ga je ook meer in die richting schrijven. Ons nieuwe album is een album dat je perfect live kunt spelen.
Alaina: We wilden ook een album dat wat meer rockt dan het vorige. Met nog meer intensiteit en ziel.
ZUBB: Kunnen we op de nieuwe plaat ook wat langzamere en integere liedjes verwachten?
Alaina: Er gaat zeker een andere lading gegeven worden aan ons nieuwe album. Maar het is alleen nog maar geschreven en alles moet nog opgenomen worden. Het zal wat intenser gaan klinken dan ‘Cape Dory’. Ik ben er heel enthousiast over.
ZUBB: Hoe verloopt jullie tournee op dit moment?
Patrick: Ja, nu gaat het heel goed. De eerste vijftien shows was wennen aan de levensstijl. Toen we klaar waren met onze studie waren we op zoek naar carrièremogelijkheden. We waren bezig met dingen als financiële zekerheid. Nu hebben we dat allemaal dus niet.
Alaina: We hebben gelukkig wel mensen waar we op terug kunnen vallen.
Patrick: De muziekindustrie is op dit moment zo fragiel. Het is niet mogelijk om alles financieel dicht te timmeren, maar we hebben een manier gevonden om het comfortabel te kunnen maken.
ZUBB: Het is dus een heel proces geweest om alles rond te kunnen maken?
Alaina: Ja, dat zeker. We moesten in het begin erg op zoek naar een routine en een werkritme. Waarin de backstageruimte zeg maar je thuis is. Ik vind het helemaal geweldig, die totaal onbekende zone waarin je steeds leeft.
ZUBB: Aan jullie verhaal te horen lijkt het erop dat jullie floreren op het moment dat je uit je comfort zone stapt?
Alaina: Ik denk het wel. Ik denk het ons dat beter maakt. Je moet jezelf uitdagen. Zelfs als je ergens niet in slaagt heb je er toch weer wat uitgehaald en er wat van geleerd. Dit kan je je kinderen ook weer meegeven. Tennis houdt van waar ze mee bezig is. We gaan voor wat er is en we nemen het zoals het komt, zo leven we ons leven.
ZUBB: Hoe zit het met jullie drummer temidden van dit alles?
Alaina: We hebben een intern grapje dat hij zo’n beetje het aangetrouwde lid is van onze band. Hij weet ook echt te veel over ons huwelijk want hij ziet natuurlijk alles. Patrick en ik discussiëren bijvoorbeeld over iets waar we al eindeloos over aan het ruziën zijn en onze drummer maakt daar dan steeds grapjes over. Ik zeg vaak tegen hem: ‘Sorry dat je dit steeds moet mee maken’. Hij werd onze drummer nadat dat we ‘Cape Dory’ hadden opgenomen en is nu een zeer goede vriend. Het nieuwe album is echt van ons drieën. Zeker in de toekomst zijn we meer een band dan een duo.
ZUBB: Wanneer gaan jullie beginnen met het opnemen van jullie nieuwe album?
Alaina: We hebben dat nog niet aangekondigd…
ZUBB: Wat gaat er de komende maanden nog gebeuren?
Alaina: We gaan verder met toeren en we gaan ook hier en daar nog wat opnemen. Het volgende optreden staat over twee dagen op ons te wachten in München. Onlangs hebben we gespeeld op het Primavera Festival en we gaan nog naar Lollapalooza in Chicago.
Patrick: We komen in de toekomst zeker nog een keer terug naar Nederland. Iedereen waar we hier mee hebben gespeeld zijn goede vrienden. Zoals Bird on A Wire waar we vanavond mee optraden. We blijven gewoon heen en weer reizen. Wanneer we precies weer in Nederland spelen hangt een beetje van de planning af.
