Recensie: Shadow’s Whispers van het NDT1

21 februari 2021, 21:51 | Jeroen

Op maandag 15, dinsdag 16 en woensdag 17 februari zond het NDT de voorstelling van Shadow’s Whispers live vanuit het Zuiderstrandtheater in Den Haag uit via een livestream.

Shadow’s Whispers

Shadow’s Whispers combineert choreografen die een intuïtieve benadering van ideeën en verhaallijnen delen.

Hofesh Shechter is een van de meest opwindende hedendaagse makers, erkend als choreograaf en componist. Zijn eerste stuk speciaal gemaakt voor NDT 1, Clowns, werd gedanst in 2016, gevolgd door VLADIMIR in 2018, dat de organische en koortsachtige bewegingstaal van de maker als onderdeel van het NDT-repertoire bevestigde. Voor dit programma maakt Shechter een nieuw werk.

Na hun NDT 2-première The Grey in 2017 en hun veelgeprezen eerste stuk voor NDT 1, Take Root (2019), keren Imre van Opstal en Marne van Opstal terug met een nieuwe creatie voor NDT 1. Deze opkomende choreografische stemmen zijn exemplarisch voor hoe NDT investeert in jonge, grensverleggende makers en hoe dansers de overstap kunnen maken naar de kunst van choreografie.

Recensie

Het is de enige manier om van cultuur te kunnen genieten in deze heftige tijd. En wat een geweldige ervaring. De manier waarop we als kijker in het optreden worden gezogen is ongekend. Het zorgt voor een ervaring die intens en overweldigend is. Iets wat normaal alleen in de zaal mogelijk leek.

Met Hofesh Shechter’s From England with Love een uitdagend stuk. Een afstandelijke en gelijk persoonlijke manier van kijken naar wat er tussen mensen en culturen afspeelt. Het gaat allemaal als een trein voorbij. De dans is soms snel en dan weer langzaam. Het is als een ontleding van de ziel, de mens. Waar gaan we heen en wie gaan ons er brengen. Iedereen samen of ieder voor zich?

Baby don’t hurt me door choreografen Imre van Opstal en Marne van Opstal. We worden uitgedaagd te kijken naar een ontwikkeling van de personages, de dansers. Wat willen we in het leven? Vrij zijn, onszelf zijn? Of ons onafhankelijk voelen en zoeken naar wie we echt zijn? Van binnen. Man, vrouw, hetero, homo, liefdevol, haatvol, boos, blij.

Het komt in de choreografie van Imre van Opstal en Marne van Opstal allemaal voorbij. Als een tragedie. Spannend en uitdagend. En door de intieme opzet van de livestream met camera’s op het podium voelbaar en intens.

Wat voor beide voorstellingen geldt is het prachtige gebruik van de close-ups en de lichteffecten. Het voelt voor ons als kijkers of we ons er middenin bevinden. Iets wat wellicht zonder de livestream onmogelijk was geweest.

Een heerlijk avondvullend programma. Een fijn alternatief voor een avond in het theater, waar we maar al te graag naar terug zouden willen. Hopelijk snel weer. Anders is de livestream een verlossing voor het gemis van cultuur, van dans.

Beeld: ©Rahi-Rezvani.



Share |

Gerelateerde artikelen