Interview: Bas Ackermann - Shoot Me Festival

20 oktober 2011, 17:24 | Jeroen

Creative Director Bas Ackermann van het Shoot Me Festival vertelt over het organiseren van Shoot Me 2011 en zijn ervaring, inspiratie en beleving van dit culturele evenement in Den Haag. Al jaren is hij bezig in het culturele werkveld en maakt en produceert hij zelf films. Onlangs heeft hij de videoclip geschoten van Splendid op het dak van Bink36.

Hoe zijn de reacties van het publiek tot nu toe?
Het publiek en de mensen die erbij betrokken zijn, zijn enthousiast over hoe Shoot Me eruit ziet en wat het uitstraalt. En daar ben ik het ook helemaal mee eens, maar er mag veel meer publiek komen. Ik weet dat er veel gebeurt in Den Haag, maar ik denk dat wat wij met Shoot Me proberen te doen een unieke manier is om films, muziek en artiesten te laten zien. Iets wat niet vaak in Den Haag gebeurt.

Meer publiek verwachten? Kun je daarmee zeggen dat de mentaliteit uit Den Haag is veranderd?
Zelf ben ik al een behoorlijk poos bezig, met producties over skateboarden, het bouwen van een skatepark (Sweatshop), het filmfestival en vroeger ook in de muziekscene. Dat ging echt op een D.I.Y. manier: je eigen flyers maken, je eigen tour uitzetten in bijvoorbeeld Frankrijk en Duitsland, en overnachten bij mensen die dat tof vonden. De laatste paar jaar merk ik dat mensen verwachten dat hun bedje gespreid is. Ik weet niet of dat een goede of slechte zaak is. Het enige wat ik jammer vind is dat mensen bij voorbaat al besloten hebben dat iets goed of slecht is. Terwijl ik veel meer ben van ‘laat het op je afkomen en beleef het’, dan heb je het in ieder geval meegemaakt. Je kan dan vage of minder leuke dingen tegenkomen, maar ook hele grappige. Mensen willen nu vaak iets meemaken wat ze al kennen en daar moet je wel voor oppassen hier in Den Haag, dat het niet alleen maar hetzelfde wordt.

Je gaf net aan al heel veel te hebben georganiseerd. Zal je altijd het Shoot Me festival blijven doen?
Ik vind het belangrijk dat er kleinere, onafhankelijke en goede projecten zijn in de stad. Ik ga naar Berlijn, San Francisco, New York, Praag, Barcelona omdat er daar gewoon een hoop gebeurt. Je loop een straat in, trekt een luik open en er blijkt een onwijze party aan de hand te zijn. Of er is een festival met beamers en lakens waar ze de meest toffe films laten zien en waar te gekke bands spelen. Dat soort dingen verdwijnen in Den Haag. De mensen hier gaan naar de Grote Markt. Ik bedoel superplek hoor, de Grote Markt, maar wil je daar honderd keer per jaar zijn? Wil je niet eens vaker wat anders meekrijgen? Mijn favoriete plek in Den Haag is de Kikker aan de Molenstraat, puur omdat er veel internationale mensen komen en artiesten van het conservatorium. Er hangt een soort sfeer van ‘alles door elkaar’; Hagenees meets internationaal. Het is een leuke gezellige sfeer. Er zouden meer plekken moeten zijn waar je binnenkomt en het idee hebt dat je in Berlijn, New York of Parijs bent.

Welke films waren er dit jaar te zien op Shoot Me?
We deden dit jaar een retrospective van Spike Lee. Hij komt uit Brooklyn, maakt films over Brooklyn zonder een groot budget en heeft altijd vastgehouden aan zijn eigen ideeën. Die films werden redelijk goed bezocht. De andere films over Brooklyn zijn natuurlijk net zo waardig en interessant. Brooklyn is nota bene door Nederlanders bedacht; Brooklyn – Breukelen, Harlem – Haarlem, Bedstuy – Bedford Stuyvesant. Stuyvesant is nota bene degene die Nieuw Amsterdam aan de Britten heeft verkocht, die het daarna New York hebben genoemd. De stomste ruil die Nederland ooit heeft kunnen doen. Er zijn zoveel mooie unieke filmpjes en films op Shoot Me te zien voor de de helft van een kaartje bij Pathé, maar je ziet niet steeds hetzelfde en je krijgt een uitgebreidere beleving door de toevoeging van muziek en de andere extra’s.

Wat is jouw favoriete film op het programma?
Voor mij zit achter iedere film wel een apart verhaal, maar heb wel twee favorieten. De ene is ‘Bed Stuy Do Or Die’. Die gaat over een vrijwillige ambulancedienst die ooit in het leven is geroepen omdat geen enkele van de New Yorkse ambulancediensten en politie in de wijk Bed Stuy durfden te komen omdat ze niet zeker waren van hun leven. De andere film is ‘Bamboozled’ van Spike Lee, omdat hij op een aantal vlakken echt de regels aan zijn laars lapt, zoals op het gebied van filmtechniek en de waarden en normen die daarbij komen kijken.

Dit jaar de 7e editie van het Shoot Me Festival. Hoe heeft het festival zich de afgelopen jaren ontwikkeld?
Het allerbelangrijkste is de bezetting van de organisatie. We deden dit met z’n vieren en eigenlijk ben ik in mijn eentje als kern overgebleven. Ik heb nu een topteam om mij heen. Alleen het is het in dit huidige klimaat, waarin cultuur wordt afgeschilderd als een linkse hobby, hard trekken als je een hoog niveau wil halen met een beperkt budget. Terwijl wij films vertonen die ook op de grote festivals zoals Sundance en South By Southwest worden vertoond. Dit jaar hebben we ingezet op één vaste plek, behalve de Ooievaart trip. De Bink36 hebben we ingericht volgens het thema van het weekend, Afrika of Brooklyn. Beiden ‘afgeschreven gebieden’ die staan of vallen met het hergebruik van materialen en locaties. Dit soort plekken bieden altijd kansen voor het creatieve en worden dan weer gigantisch veel waard, omdat het door de gezelligheid mensen aantrekt die er willen wonen.

Was het dit jaar moeilijk om het festival op te zetten?
Ja, dat kan je wel zeggen. Dit jaar was een van de moeilijkste jaren om iets te realiseren. De financiering kwam laat, waardoor beslissingen pas laat konden worden genomen. Men zag uiteindelijk het idee erin en het belang ervan voor de stad. En ik hoop dat het publiek ook de waarde ervan inziet. Net als de andere kleine dingen in Den Haag, want dat zijn de dingen die een stad interessant maken.

Waren er moeilijke beslissingen die je moest nemen dit jaar?
Als creative director neem je vaak beslissingen waarvan andere mensen zich afvragen of je dat nou wel moet doen, omdat ze zich er geen voorstelling bij kunnen maken. Toen ik in Brooklyn was met onze vormgever Brecht, besloten we dat we een straat wilden bouwen in onze locatie. Pas toen het af was begrepen de anderen wat onze bedoeling was. Voor mij staat dit voor vertrouwen hebben in waar je naartoe gaat en de dingen gewoon beleven. Je kunt nu eenmaal niet alles op voorhand plannen en bepalen. Nederland is echt een land van regeltjes en agenda’s en als er iets mis gaat gaan we er van alles bijhalen. Maar het leven is juist een open boek.

Wat heeft je het meest geïnspireerd?
Shoot Me noem ik altijd een soort portaal naar de wereld. Je kijkt letterlijk op een vierkantje en je ziet wat er vandaag de dag op diverse plekken gebeurt. Dit jaar heeft dat betrekking op Afrika en Brooklyn. De wereld geeft nu erg af op Amerikanen, in de zin van ‘they fuck up the world’. Dat mag wel zo zijn, maar ze hebben ook veel creatieve ideeën én ze voeren het uit. Soms gaan ze op hun bek en soms ontstaat er iets fantastisch. Als je in Brooklyn bent denk je dat ze daar geen festival nodig hebben want het is al één groot festival. In Afrika werk ik met jongeren en organiseer ik projecten. Als ik daar ben zie ik dat ze er weinig nodig hebben om iets te maken en ik ben blij dat de depressiviteit er nog niet is ingeslagen.

Wat maakt Shoot Me anders dan andere filmfestivals?
Ik kan wel zeggen dat Shoot Me uniek is. Wij pretenderen niet een markt te zijn om films te verkopen, daar zijn andere festivals voor. Wij proberen hier echt een stukje beleving mee te geven. Dat kan door de locatie zijn in Den Haag, de aparte films of de aparte muziek. En die combinatie maakt het denk ik wel uniek ten opzichte van andere filmfestivals. Verder ben ook erg benieuwd naar hoe Shoot Me het zou doen in een internationale stad.

Dit jaar heeft Shoot Me ook de ‘Gouwuh Règâh Award’ voor beste Haagse film. Betekent dit dat we in de toekomst misschien meer Haagse films kunnen verwachten op het programma?


Vroeger had Den Haag veel meer op het gebied van de filmindustrie. Universal had hier een dependance bijvoorbeeld. Het is belangrijk dat Den Haag meer te zien krijgt van nieuwe filmmakers. Dat hoop ik ieder jaar te kunnen bundelen waarbij deze Award een mooie opstap is. Verder is het voor ons helemaal niet van belang dat daar een wedstrijd aan verbonden is, want er is competitie genoeg. Wat wij belangrijk vinden is kwaliteit.

Wat vind je van de genomineerden?
Van ‘Little Quentin’ zou ik niet geloven dat het in Den Haag gemaakt is. Eerder dat het uit Amerika komt want de kwaliteit is van zeer hoog niveau, dat gevoel geeft het me ook. ‘Daar Is Het Beter’ (documentaire) vind ik boeiend want het laat het pure zien wat er in de wereld gebeurt. Dat trekt mij. Filmisch had het wat interessanter gemogen. ‘Original Creatures’ heeft een Oscarnominatie voor de animatie. Ik mis alleen de essentiële clue, storywise had het dieper gekund. Hetzelfde geldt voor ‘Polonaise’. Goed gefilmd en leuk dat het gefilmd is in Den Haag. Alleen had de hoofdrolspeler beter gecast mogen worden. Dat zijn allemaal maar kleine punten, het is verder natuurlijk helemaal te gek dat we dit hebben. Een Oscarnominatie voor Den Haag, ik bedoel hallo? Dat is echt te gek.

Is muziek een belangrijk onderdeel voor Shoot Me?
Het is enigszins praktisch; muziek hoort bij film. Zonder muziek is een film saai om naar te kijken. En mensen houden van muziek en een biertje drinken. Wij willen ook gewoon toffe bands presenteren aan het publiek, het liefst gerelateerd aan de film. Bijvoorbeeld door Jam De La Crème te betrekken bij een Afro-confusion, omdat we ook Afrika als thema hebben dit jaar.

Wat is het belangrijkste aandachtpunt/onderdeel van Shoot Me?


Dat we gewaagde, wereldse muziek en films aan de mensen laten zien, zonder dat er enige prestige of poeha bij betrokken is. What you see is what you get.

Wat zijn je plannen na dit festival?
Ik ga mijn eigen film afmaken die gaat over de toekomst en de invloed van het Westen op Afrikaanse jongeren. Ik ga Shoot Me proberen verder te trekken op een ander manier, veel surfen en met mijn band spelen. We hebben nog geen naam, maar we zijn al heel lang bezig. Volgend jaar verwachten we te gaan optreden. Ik zou graag Den Haag wat internationaler willen maken met wat we nu hier doen met Shoot Me.



Share |

Gerelateerde artikelen