Festival Boulevard: Stad der Blinden

17 augustus 2015, 18:41 | Linda

Van 6 t/m 16 augustus verzamelt zich in Den Bosch weer een bont palet aan theatermakers, dansers en andere podiumkunstenaars voor de 31e editie van theaterfestival Boulevard. In de theaters, op het festivalterrein, in een oude fabriekshal of gewoon op straat: de stad is elf dagen lang één groot, bruisend theaterhart. ZUBB is erbij.

Theater Utrecht —- Stad der Blinden

Ver van het festivalterrein staat de Brouwketel. Hier op locatie is een van de spektakelstukken van Festival Boulevard te vinden: Stad der Blinden van Theater Utrecht. Een “indringende audiovisuele ervaring op locatie” aldus de website. Het stuk is een bewerking van het boek van José Saramago.

Vanuit het niets worden ze blind. De een na de ander. Als een epidemie verspreidt de ‘witte blindheid’ zich over de stad. Een man in zijn auto, de man die hem helpt, de dokter, een jonge jongen. Enkel de vrouw van de dokter blijft gespaard. Zij gaat mee met haar man als hij samen met de eerste groep blinden in quarantaine wordt gezet. Compleet afgezonderd van de rest van de samenleving blijkt het moeilijk vast te houden aan waardigheid en principes wanneer je bijna omkomt van de honger.

Thibaud Delpeut, de regisseur van Stad der Blinden maakt in deze voorstelling op een prachtige manier gebruik van de ruimte. De steriele, kille ruimte van het verblijf is beklemmend en vormt een schril contrast met de projecties op het grote scherm dat het toneel soms aan het oog van de toeschouwer onttrekt. Na de ontsnapping uit het gesticht, toont Delpeut de industriële fabriekshal in al haar kaalheid: een kille en donkere wereld waarin de blinden ronddolen, zoekend naar eten. Toch is juist daar een sprankje hoop te vinden. Te midden van de wanhoop blijft er ruimte voor een menselijk gebaar en zuiverende regen.

Delpeut kiest ervoor om de vrouw van de dokter door twee actrices (Karina Smulders en Wendell Jaspers) te laten spelen. Dit is een reflectie van de dubbelrol die de vrouw ook in het stuk speelt als ziende tussen de blinden, als onderdeel van de groep blinden en buitenstaander tegelijkertijd.

De chaos van het plotseling blind worden en de onmenselijke gebeurtenissen worden onderstreept door audiovisuele schokken zoals door elkaar pratende mensen, harde, mechanische geluiden en beelden van bebloede handen. Soms komen deze geluiden echter zo hard aan dat ze afleiden van de gebeurtenissen op het podium. Dit vormt zo’n contrast met het zuivere kletteren van de regen en het beeld van de naakte mensen die er als kinderen in rondspringen. Saramago en Delpeut lijken te willen zeggen dat er, ondanks de pijn en wreedheid, hoop is op verlossing vanwege een diepgewortelde verbondenheid tussen mensen.



Share |

Gerelateerde artikelen