Bouke's Must-Z Movies (week 49)
4 december 2013, 13:58 | Jeroen
Elke week worden de bioscopen weer overspoeld door een nieuwe lading films. In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al aan zijn komen waaien.
In de Nederlandse filmhuizen draaien opvallend veel Franse films. Nu is dat land natuurlijk van oudsher cultureel zeer dominant in Europa en is het ook lange tijd toonaangevend geweest op het gebied van film met filmmakers als Truffaut, Godard en Bresson. Ook nu nog komen veel goede films uit waarnaar reikhalzend wordt uitgekeken door filmminnend Nederland. Neem bijvoorbeeld het intense La Vie d’Adèle, de nieuwe film van Ozon Jeune & Jolie of het visueel krachtige L’Écume des Jours. Aan de andere kant komen er eens in de paar weken films uit als Grand Central, Elle s’en Va of Alceste à Bicyclette. Films waarvan ik een week voordat ze uitkwamen nog nooit gehoord had, die behalve een trailer geen enkele promotie krijgen en waarvan ik zelfs in veel gevallen de regisseur niet ken. Franse films hebben met andere woorden geen buzz. Het is vaak een complete gok om de film aan te raden, ik kan alleen kijken of de trailer me aanspreekt.
Inside Llewyn Davis
Een film die ruim voldoende (misschien zelfs te veel) buzz heeft, is Inside Llewyn Davis, de nieuwe film van de Coen-broers. Inmiddels maken zij al bijna twintig jaar films en wat mij betreft zijn ze de laatste jaren alleen maar beter geworden. De laatste vier films die ze uitbrachten (No Country for Old Men, Burn After Reading, A Serious Man en True Grit) zijn stuk voor stuk juweeltjes. Als ik de reacties op Inside Llewyn Davis bekijk, zal deze film niet voor zijn voorgangers onderdoen. Llewyn Davis (Oscar Isaac) is een Dylanesque folkzanger die we een week volgen terwijl hij met een kat door New York dwaalt. Ook met Carey Mulligan, Justin Timberlake, Garrett Hedlund en natuurlijk John Goodman.
Ne me Quitte pas
Een van de in het oog springende documentaires die op IDFA in première zijn gegaan is Ne me Quitte pas. Deze film van Sabine Lubbe Bakker en Niels van Koevorden is diep in Wallonië, waar de onafscheidelijke vrienden Bob en Marcel hun tijd met drank verdoen, opgenomen. De een is Vlaams en de ander Waals, maar naast hun voorliefde voor drank delen ze ook hun eenzaamheid en humor. De documentaire werd gezien door Eric Kohn, criticus van het Amerikaanse Indiewire, die het een uitgelaten recensie gaf en het een van de beste buddy comedies in jaren noemde. Fijn dat deze film zo snel in de filmhuizen te bewonderen is.
Tanta Agua
Ik was ooit met mijn vriendin in het Argentijnse Gualeguaychú, vlakbij de grens met Uruguay, omdat daar jaarlijks een van de grootste carnavalsoptochten van Argentinië plaatsvindt. We kampeerden er en tegen de tijd dat we ons van de camping weer richting het stadje begaven om te gaan avondeten, begon het echter te regenen, hard te regenen. In korte tijd veranderden de wegen in rivieren en maakten wij ons vooral zorgen om onze tent. Het hele stadje liep onder en de optocht werd natuurlijk afgelast. Gelukkig had onze tent het wel gehouden. Iets soortgelijks overkomt Alberto, gescheiden vader, met zijn twee kinderen als zij op vakantie gaan nabij Salta in Argentinië. Hij probeert zijn kinderen tijdens de niet aflatende regen te vermaken, maar dat lukt niet erg met zo veel water.
La Tendresse
En dit is dus zo’n Franse film waar ik heel weinig van afweet. Het gaat over de gescheiden ouders Frans en Lise die samen hun zoon gaan ophalen uit het ziekenhuis na een ernstig skiongeluk. De trailer ziet er aardig uit en duidt op nog niet volledig uitgedoofde gevoelens tussen de twee. Verder weet ik niks: ik heb nog nooit van regisseuse Marion Hänsel gehoord en bij nadere beschouwing ook nog nooit iets van haar gezien. Ook de vertolkers van de hoofdrollen Marilyne Canto en Olivier Gourmet zijn voor mij volslagen onbekenden, waarbij aangetekend moet worden dat Gourmet enkele bijrollen in films van de Dardenne-broers heeft vervuld, maar ik kan ze me niet voor de geest halen. Of je La Tendresse gaat zien, mag je dus net als ik laten afhangen van de trailer.
Van de films van vorige week ben ik Oldboy (lees de recensie hier) gaan zien. Deze week ga ik een poging wagen om Inside Llewyn Davis te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.
