Bouke's Must-Z Movies (week 9)

26 februari 2014, 13:23 | Jeroen

Elke week worden de bioscopen weer overspoeld door een nieuwe lading films. In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al over zijn komen waaien.

Hoewel het filmfestival van Rotterdam al bijna een maand geleden was, is het deze week IFFR-week in de Nederlandse filmtheaters. Er komen deze week namelijk liefst vier films uit die eerder op het festival te zien zijn geweest. Naast een typische IFFR-film (kleine productie, experimentele film) als After the Tone zijn dat de grote Amerikaanse publiekstrekkers Her en Nebraska en een vrij onbekende Franse film die weinig impact maakte op het festival, L’Amour est un Crime Parfait. Ik heb nog geen van de films gezien, omdat ik ze zorgvuldig gemeden heb tijdens het festival. Ik kan ze nu namelijk gewoon in het filmtheater gaan kijken. De aantrekkingskracht van het IFFR zit voor mij in het feit dat ik me kan laten verrassen door totaal onbekende films.

Her

Scarlett Johansson is door verschillende groepen in de Verenigde Staten genomineerd voor beste vrouwelijke bijrol voor haar werk in Her. Bij het filmfestival van Rome won ze die prijs zelfs. Een uitzonderlijke prestatie, want Johansson is geen seconde te zien in Her. Ze speelt de stem van de telefoon van Theodore Twombly (Joaquin Phoenix) die voorzien is van kunstmatige intelligentie. We spreken het jaar 2025 en Theodore wordt al snel verliefd op Samantha, zoals de stem zichzelf noemt. Niet heel verwonderlijk, want wie voelt zich niet aangetrokken tot de hese stem van Johansson? Spike Jonze maakte slechts drie speelfilms in de vijftien jaar sinds zijn geweldige debuut Being John Malkovich. Ook Adaptation. was geweldig, maar zijn laatste film voor Her, Where the Wild Things Are, was minder sterk. Dat was dan ook de eerste film die niet door Charlie Kaufman geschreven was. Her is de eerste film die Jonze helemaal zelf heeft geschreven, hopelijk revancheert hij zich met deze film op de vorige. Her besloot het IFFR op de laatste plaats van de top tien.

Nebraska

De meest publieksvriendelijke van alle films in Rotterdam dit jaar bleek Nebraska van Alexander Payne te zijn. Niet heel verwonderlijk, want Rotterdam staat een beetje bekend om zijn selectie van beginnende regisseurs en experimentele films. Payne is noch beginnend, noch experimenteel en zijn film kan zich dan ook gemakkelijk onderscheiden van de anderen. Dat wil niet zeggen dat het geen goede film is, want het verhaal van Nebraska klinkt gewoon goed. De ervaren acteur Bruce Dern (Silent Running, The King of Marvin Gardens, Coming Home) speelt de oudere, verwarde Woody Grant die, wanneer hij een reclamefolder vindt waarin hem een geldprijs van een miljoen dollar wordt beloofd, de trip van Montana naar Nebraska wil ondernemen om de prijs op te halen. Zijn zoon David (Will Forte, vooral bekend van Saturday Night Live) besluit met hem mee te gaan, om voor zijn vader te zorgen.

After the Tone

De kleine, Nederlandse conceptfilm After the Tone deed het goed op het IFFR dit jaar. De titel verwijst naar het antwoordapparaat van Onno, de hoofdrolspeler in deze film. Nee, niet Onno, het antwoordapparaat. We zien het object veelvuldig in beeld, horen de berichten die erop ingesproken worden en zien wat de bellers zien. Grote afwezige is Onno zelf. Hij is onvindbaar en ook wij als publiek worden in het ongewisse gelaten. Voor de regie tekende de ervaren regisseuse Digna Sinke, die tot nu toe vooral veel documentaires maakte. Hoofdrollen worden gespeeld door het antwoordapparaat, Dragan Bakema, Olga Zuiderhoek en Rifka Lodeizen. De nummer 17 van de publieksprijs in Rotterdam.

L’Amour est un Crime Parfait

De laagst genoteerde film van deze vier voor de publieksprijs was L’Amour est un Crime Parfait met plaats 94. Deze Franse thriller draait om literatuurprofessor Mark (Mathieu Amalric) aan de universiteit van Lausanne. Hij woont in een rustieke berghut met zijn zus, maar leeft alles behalve een celibatair leven. Zijn baan op de universiteit biedt hem de nodige toegang tot vrouwen in een avontuurlijke fase van hun leven. Als een van de studentes verdwijnt, bezoekt diens stiefmoeder Anna (Maïwenn) de campus om polshoogte te nemen en raakt Mark in de problemen.

Touch of the Light

Er is maar een reden dat ik Touch of the Light aanraad en die reden is dat Wong Kar-wai zijn naam eraan verbonden heeft. Niet als regisseur of schrijver, maar hij geeft er toch zijn fiat aan. Afgaande op de trailer is het waarom ervan me een raadsel. De film klinkt als een sentimentele draak: een blinde jongeman die een zeer talentvolle pianist is, komt voor het eerst op eigen benen te staan. Hij ontmoet een vrouw die ervan droomt om danseres te worden en door zijn volharding geïnspireerd raakt om haar eigen dromen na te jagen. De film is gebaseerd op het leven van Huang Yu-Siang, die zelf de hoofdrol speelt.

Van de films van vorige week ben ik 12 Years a Slave gaan zien. Deze week ga ik een poging wagen om Nebraska te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.



Share |

Gerelateerde artikelen