Bouke's Must-Z Movies (week 11)

12 maart 2014, 12:21 | Jeroen

Elke week worden de bioscopen weer overspoeld door een nieuwe lading films. In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al over zijn komen waaien.

Voor dit stuk kijk ik altijd naar wat andere critici van de films die ik aanraad vonden en wekelijks probeer ik zelf een stukje filmkritiek te schrijven. De vraag dringt zich bij mij op of er iemand behoefte heeft aan mijn filmrecensies. Waarom lezen jullie filmrecensies? Wat verwachten jullie ervan? Willen jullie een objectief beeld krijgen van de kwaliteit van de film of juist de persoonlijke mening van de recensent? Ik zou het heel interessant vinden om verschillende meningen over dit onderwerp te horen. Zelf heb ik natuurlijk ook wel ideeën, en ik ben heel benieuwd of die overeenstemmen met jullie verwachtingen. Ik hoor graag jullie meningen in de comments sectie onder dit bericht.

The Grand Budapest Hotel

Als je deze week één film gaat zien, dan moet dat duidelijk The Grand Budapest Hotel zijn. Mits je van het werk van Wes Anderson houdt, want – zoals Kyle Buchanan van Vulture het opschreef – dit is de meest Wessiaanse film die Wes ooit gewest heeft. Vrijwel alle acteurs waar hij gebruikelijk mee werkt komen in de film terug, en dat zijn er te veel om op te noemen. Ralph Fiennes neemt dit keer de hoofdrol op zich. Hij speelt de conciërge (niet de schoonmaker, maar degene die de dagelijkse leiding heeft) van een exclusief hotel die in de problemen komt na de dood van Madame D. (Tilda Swinton) een van zijn oudere gasten. Samen met zijn ‘lobby boy’ Zero (Tony Revolori) slaat hij op de vlucht.

Ana Ana

Een van de vele documentaires die op het IDFA van 2013 te zien was, is Ana Ana, wat “ik ben mezelf” betekent in het Arabisch. De documentaire bestaat uit materiaal dat geschoten is door vier Egyptische vrouwen. Ze hebben veelal zichzelf in beeld genomen en brengen zo een verslag uit van de nasleep van de Arabische lente in hun thuisland. Het gaat om jonge, creatieve vrouwen, elk met een eigen visie op de gebeurtenissen en omstandigheden in Egypte.

Suzanne

Het lijkt onmogelijk, maar toch gebeurt het in Suzanne: in iets meer dan negentig minuten wordt vijfentwintig jaar uit het leven van het titelpersonage getoond. We zien haar als meisje en jonge vrouw. Blijkbaar lukt het Katell Quillévéré in haar tweede film toch om deze grote tijdspanne in een relatief korte film te behandelen, zonder coherentie te verliezen. Haar film, die de Semaine de la Critique in Cannes afgelopen jaar opende, kreeg vrij unaniem lovende kritieken en werd genomineerd voor vijf Césars, waarvan het er een verzilverde.

Deze week ga ik een poging wagen om The Grand Budapest Hotel te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.



Share |

Gerelateerde artikelen