Bouke's Must-Z Movies (week 39)
25 september 2013, 13:03 | Jeroen
Elke week worden de bioscopen weer overspoeld door een nieuwe lading films. In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al aan zijn komen waaien.
Vandaag begint het Nederlandse Filmfestival in Utrecht met de openingsfilm Hoe Duur was de Suiker (lees mijn recensie hier). Dit festival is, in tegenstelling tot alle andere filmfestivals in Nederland, volledig gewijd aan de Nederlandse film. Het is begrijpelijk dat de Nederlandse filmindustrie zo’n festival wil hebben, want ze wordt niet altijd even serieus genomen. Ik ken filmliefhebbers die pertinent weigeren Nederlandse films te kijken vanwege de naar hun mening bedroevende kwaliteit. Nu valt op die mening sowieso wat af te dingen als je films als Simon of Karakter in ogenschouw neemt. Verder komen grote filmmakers als Joris Ivens, Bert Haanstra en Paul Verhoeven uit Nederland. Maar laatst hoorde ik een wel heel interessante verklaring voor deze afkeer. Als Nederlanders kijken wij veel buitenlandse films, met Nederlandse ondertitels. Door de tijd die we kwijt zijn met het lezen van de ondertitels, zo luidt deze theorie, missen wij tot wel een kwart van de beelden. En dus krijgen we een minder goed beeld van de kwaliteit van het acteren en het camerawerk en zijn we kritischer wanneer we dit allemaal wel zien.
Jimmy P.
Psychotherapy of a Plains Indian is de ondertitel van de film Jimmy P., en die van het boek van Georges Devereux waarop de film is gebaseerd. Devereux, in deze film gespeeld door Mathieu Amalric, was een Franse psychotherapeut die Jimmy P. (Benicio del Toro) behandelde. Deze Blackfoot Indiaan vocht in de Tweede Wereldoorlog en kampte na terugkeer in de VS met ernstige psychische problemen. Na mislukte diagnoses van andere artsen gaat Devereux op zoek naar de echte oorzaak. Met een beladen onderwerp, twee zeer ervaren acteurs in de hoofdrollen en een regisseur (Arnaud Desplechin) die zijn sporen heeft verdiend met films als Un Conte de Noël en Rois et Reine is Jimmy P. zeker een aanrader.
Greetings from Tim Buckley
In 1991 werd een concert georganiseerd ter ere van de legendarische, in 1975 overleden folkzanger Tim Buckley. Een van de artiesten die de eer aan hem zou betonen was zijn zoon Jeff Buckley, die enkele jaren later zelf legendarisch zou worden met zijn album Grace. Maar in 1991 was Jeff een artiest die zichzelf nog aan het ontdekken was en worstelde met de reputatie van zijn vader, een man die hij eigenlijk nauwelijks gekend heeft. Greetings from Tim Buckley volgt de jonge zanger in de aanloop naar zijn optreden, terwijl hij ook nog een relatie opbouwt met Allie, een jonge vrouw die meewerkt aan de organisatie van het concert. De hoofdrollen worden gespeeld door Penn Badgley, die de stem van Jeff naar het schijnt eer aandoet, en Imogen Poots.
De Nieuwe Wildernis
Nederland als natuurland, dat is nog eens een verrassende kwalificatie. In De Nieuwe Wildernis wordt getoond dat deze kwalificatie niet helemaal onterecht is. Deze Nederlandse natuurdocumentaire werd volledig in een van de dichtstbevolkte landen ter wereld opgenomen. Twee jaar lang volgden de makers de dieren die in het natuurgebied de Oostvaardersplassen leven. Je vindt hier vossen, wilde paarden, herten, ganzen en nog vele andere dieren. Zo laten zij niet alleen het wel en wee van deze prachtige dieren zien, maar ook dat er tussen zo veel mensen op zijn klein stukje land ook een plek voor deze dieren gevonden kan worden.
A Story of Children and Film
In de documentairereeks The Story of Film brengt Mark Cousins een onconventioneel en fascinerend narratief over de geschiedenis van de film naar voren. Hetzelfde probeert hij te doen in de documentaire A Story of Children and Film die vanaf deze week in de bioscoop te zien zal zijn. Hierin vertelt Cousins over kinderen en film en belicht dit onderwerp van alle kanten. Hij gaat daarbij natuurlijk in op kindpersonages en -acteurs in films in een bundeling van filmfragmenten, maar ook een onderwerp als de invloed van jeugdherinneringen op filmmakers en hun verhalen komt aan bod.
Mr. Morgan’s Last Love
Deze week komen er twee films uit die op een ouder publiek gericht lijken. Dat is op zich geen slechte zaak, want het is een beetje fout dat in het overgrote deel van de films op jonge mensen gericht is. Is onze smaak zo weinig verfijnd dat we altijd mooie mensen de hoofdrollen willen zien spelen? Van de twee films heb ik Mr.Morgan’s Last Love met Michael Caine uitgekozen, maar het had net zo goed Still Mine met James Cromwell en Geneviève Bujold kunnen zijn. Beide films zijn volwassen drama’s die draaien om de manier waarop oudere mensen invulling geven aan hun laatste levensjaren.
Van de films van vorige week ben ik Prisoners (lees de recensie hier) gaan zien. Deze week ga ik een poging wagen om Jimmy P. te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.
