Bouke's Must-Z Movies (week 41)

9 oktober 2013, 12:34 | Jeroen

Elke week worden de bioscopen weer overspoeld door een nieuwe lading films. In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al aan zijn komen waaien.

Zo heel af en toe gebeurt het dat een film een succes is onder critici én het publiek én dat je hem zelf ook geweldig vindt. Gravity die ik vorige week aanraadde is zo’n geval. Het is de best bezochte film in een openingsweek in de maand oktober in de Verenigde Staten en ook in Nederland was het afgelopen week de best bezochte film. Vrijwel alle critici zijn er zeer positief over, slechts een enkele is gematigd positief. Zelf heb ik met Gravity waarschijnlijk afgelopen week de beste filmervaring van het jaar gehad. Wat ik daarna doe, is er veel over lezen. Twee artikelen sprongen eruit – let op: in beide zitten heel veel spoilers, lees ze alleen als je de film al gezien hebt. Een lange discussie over de merites van de film, waarbij enkele diepere lagen in het verhaal worden omgeploegd. Een tweede is de slechtste recensie over de film die ik gelezen heb. En met slecht bedoel ik niet negatief, maar gewoon een slecht geschreven stuk dat de plank volledig misslaat wat betreft de film. Bovendien begaat de schrijver de grootste zonde die een recensent kan begaan: het stuk barst van de onnodige spoilers.

La Vie d’Adèle

De laatste tijd gaat de meeste berichtgeving omtrent La Vie d’Adèle over de controverse die uitbrak tijdens de promotietour van de film. Mocht je er interesse in hebben, dan valt het vast via google te vinden, maar ik wil graag weer even de nadruk leggen op deze bijzondere film. La Vie d’Adèle gaat over Adèle, een tienermeisje dat tot haar eigen verbazing verliefd wordt op een ander meisje in plaats van een jongen. Dit meer dan drie uur durende epos wordt sinds de vertoningen op het filmfestival van Cannes door bijna iedereen geprezen. Het won dan ook de Gouden Palm, waarbij naast regisseur Abdellatif Kechiche de twee hoofdrolspeelsters, Adèle Exarchopoulos en Léa Seydoux, de prijs expliciet ook toegewezen kregen.

Dummy Jim

In mei 1951 fietste de dove Schot James Duthie, vaak Dummy Jim genoemd, het Schotse vissersdorp waar hij woonde uit. Zijn doel was Marokko, maar hij belandde bij de noordpoolcirkel. Over zijn belevenissen schreef hij een boek, I Cycled into the Arctic Circle, dat nu verfilmd is door Matt Hulse. Dummy Jim was al eerder te zien in het Tiger-programma van het IFFR en vanaf deze week wordt hij ook in filmmuseum Eye vertoond. De hoofdrol wordt gespeeld door de dove acteur en filmmaker Samuel Doren. Hulse heeft de film bewust ook interessant gemaakt voor de dove kijker door te kiezen voor ritmische montage.

Metallica: Through the Never

Voor de Metallica-fans onder ons (waar ik mezelf niet echt onder schaar) is er weer eens een film gemaakt rondom de band. De vorige keer dat dit gebeurde, in Some Kind Of Monster, was het resultaat memorabel, maar misschien niet heel plezierig voor de echte fans. Nu is met een concertregistratie gekozen voor een conventioneler uitgangspunt. Alleen is daar tussendoor een verhaal verweven over een roadie (Dane DeHaan) die een heel bijzondere klus moet uitvoeren. Dit concept hebben we verrassend weinig eerder gezien, ik kan in ieder geval geen goed voorbeeld bedenken. Metallica: Through the Never werd dan ook behoorlijk goed ontvangen in de Verenigde Staten.

Van de films van vorige week ben ik Gravity (lees de recensie hier) gaan zien. Mijn collega Luna zag Michael Kohlhaas en schreef er een recensie over. Deze week ga ik een poging wagen om La Vie d’Adèle te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.



Share |

Gerelateerde artikelen