Bouke's Must-Z Movies (week 50)
11 december 2013, 12:34 | Jeroen
Elke week worden de bioscopen weer overspoeld door een nieuwe lading films. In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al aan zijn komen waaien.
Deze week is er weer een uitgebreide, diverse en fijne selectie van films waar je naartoe kunt. Films uit India en Chili, een Nederlandse documentaire, een Amerikaans drama en een door Hollywood gefinancierde blockbuster die in Nieuw-Zeeland is opgenomen. Er zitten alumni van de twee mooiste festivals van Nederland, IDFA en IFFR, tussen, dus een mooie selectie van wat er in Nederland op filmgebied te beleven valt. Kerst komt eraan, dus de toon is misschien wat zoeter dan in de rest van het jaar, maar dat moet wel even kunnen toch?
The Lunchbox
Dit ziet er uit als een grappige, kleine film uit India. De filmindustrie uit het chaotische subcontinent staat natuurlijk vooral bekend om zijn grote Bollywood-films die bol staan van de actie, romantiek en muziek- en dansnummers. Maar de industrie daar is zo groot dat het me verbaast dat er niet vaker een leuk, klein drama uit over komt waaien. In The Lunchbox worden de metalen stapeltrommeltjes van twee mannen verwisseld door de bezorgservice, waardoor zij het eten van de ander krijgen. Een hernieuwde waardering voor de vrouwen die het eten bereid hebben volgt, en ze zeggen niet voor niets dat de liefde door de maag gaat. (Tip: de stapeltrommeltjes kun je bijna overal in Azië voor bijna niks kopen en overal laten vullen. Perfect voor een fijne picknick.)
Saving Mr. Banks
In de wereldgeschiedenis vallen allerlei kleine verhalen te vinden die er op wachten om verfilmd te worden. Hollywood vindt dat soort inspiratie ook veel in haar eigen geschiedenis. Zo konden we eerder dit jaar de totstandkoming van Psycho zien in Hitchcock. Nu neemt de studio Disney een kijkje in haar eigen geschiedenis, en wel door de pogingen van Walt Disney (Tom Hanks) om P.L. Travers (Emma Thompson), de schrijver van Mary Poppins, te overtuigen van een verfilming van haar boek. Nu staat Walt niet bekend om zijn scrupuleuze manier van zaken doen, maar Travers schijnt een pittige tante te zijn geweest die niet makkelijk overtuigd werd. De vraag is in hoeverre Disney de donkere kant van haar grondlegger zal blootgeven in deze film en daarom is het al een interessante film.
Il Futuro
Een van mijn favoriete boeken is 2666 van de te vroeg overleden Chileense schrijver Roberto Bolaño. De film Il Futuro is gebaseerd op een novelle van deze schrijver, die nooit in het Engels of Nederlands vertaald is. Het is de eerste verfilming van een van de werken van Bolaño. De toekomst van de tieners Bianca en Tomas ligt in scherven wanneer hun ouders plotseling overlijden. Het gaat dan ook snel de verkeerde kant op met ze, totdat Bianca de voormalige filmster en Mr. Universe Maciste ontmoet. Maciste wordt gespeeld door Rutger Hauer en de film was eerder dit jaar te zien op het IFFR en daarvoor al op Sundance.
69: liefde seks senior
Documentaires zijn zo fijn omdat ze de grenzen van je voorstellingsvermogen oprekken. Niet door iets extreems te verzinnen, maar door dingen te belichten uit de werkelijkheid die meestal onbelicht blijven. Het seksleven van de gemiddelde bejaarde mag tot die categorie gerekend worden. Een van de succesverhalen op het IDFA was dan ook 69: liefde seks senior een eerlijke beschouwing van liefde en seks op leeftijd. Eerder belichtte documentairemaakster Menna Laura Meijer in een serie al het seksleven van jongeren. En hoewel bejaardenseks natuurlijk minder aantrekkelijk is, lijkt het me veel interessanter vanwege het grotere taboe dat er op rust.
The Hobbit: The Desolation of Smaug
Wat een teleurstelling was het eerste deel van de verfilming van The Hobbit van J.R.R. Tolkien door Peter Jackson. Hij had zo’n succes gemaakt van The Lord of the Rings, maar dit sloeg nergens op. Ten eerste de lengte: een dun boek met een simpel verhaal uitspreiden over drie films van bijna drie uur is onbegrijpelijk. Het tempo van de eerste film laat dan ook sterk te wensen over. Verder lijkt de film vooral een poging de sfeer uit de The Lord of the Rings-trilogie te repliceren, waarbij alle bekende personages een cameo kunnen geven. Gelukkig stellen alle berichten tot nu toe dat het vervolg veel beter is, ondanks dat het de middelste film van een trilogie is; een film zonder kop of staart dus.
Van de films van vorige week ben ik Inside Llewyn Davis (lees de recensie hier) gaan zien. Deze week ga ik een poging wagen om The Lunchbox te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.
