“37% Shakespeare, 41% Europa en 22% verraad” luidt het persbericht over King Lear. Regisseur Simon de Vos maakt van King Lear een soort artistieke politieke thriller, niet over een koning in Engeland, maar over de toekomst van de Europese unie.
Een retourtje Parijs-Berlijn staat op het programma. Met Paris-Berlin houdt Ellen ten Damme het relatief klein vergeleken met haar acrobatische Cirque Stiletto van wat jaren terug. Hoewel…
Als je aan een bewerking van Couperus denkt, bekruipt je al snel het gevoel dat je naar een zwaar stuk gaat kijken. Niks is minder waar. Regisseur Ivo van Hove maakt er een hedendaags en zeer vermakelijk stuk van.
De Partizanen beginnen met een disclaimer: “Jullie gaan ongetwijfeld naar verbanden zoeken. Die zijn er niet.” Cabaretduo Merijn Scholten en Thomas Gast springen met Welkom in Partizanië inderdaad van sketch naar sketch.
Een Meeuw heet de Tjechov-vertolking van Theatergroep Oostpool, niet het originele stuk en dus geen standaard voorstelling. De drang om iets artistiek unieks neer te zetten levert prachtige vindingen op, maar ook tenenkrommende momenten.
Op zijn dertiende besluit Lucas de Man “Ik word later een goede man”. Maar wat is dat? Geen verkrachter of vrouwendomineerder natuurlijk, maar verder? Oerman? Metroman? Hard of zacht? Mag een man huilen? Wanneer voel je je echt een man?
“Er was eens …” een tiental sprookjes in de mix. Met een sterrencast, vijftienkoppig orkest centre-stage en fluitende vogeltjes gaat Sondheims Into the Woods duidelijk richting happy end. Maar wat gebeurt er ná “en ze leefden nog lang en gelukkig”?
Een avond vol verwarring. En verwarring is waar De Warme Winkel om bekend staat. Ze gaan voor een manier van spelen waarbij wij als publiek niet weten waar de avond naar toe gaat. Ga kijken en blijf zitten, ook al begrijp je niet helemaal waarom.
Emilia Galotti, een 18e eeuws drama, krijg een eigentijds en soms komische bewerking onder regie van Maren E. Bjørseth. Het verschil tussen de burgerij en de welgestelden van deze wereld is het leidende thema in het stuk.
A Chorus Line is zesde in het rijtje van langstlopende Broadwayshows ooit met meer dan 6000 voorstellingen tussen 1975 en 1990. Als musicalliefhebber moet je A Chorus Line gezien hebben.
Het lijkt vanaf het begin van het stuk een droom te zijn voor de Poolse dienstmeiden Solange en Claire, gespeelt door Chris Nietvelt en Marieke Heebink. Ze spelen een raar rollenspel waarbij ze telkens hun mevrouw vermoorden.
Na zijn regie van De Stille Kracht is De Dingen die Voorbijgaan het tweede project van het Couperus drieluik van Ivo van Hove voor de Toneelgroep Amsterdam. Het stuk draait om lust. Seksuele lust die niet te beteugelen is.
