Film & TV
Matthew McConaughey is onherkenbaar. Het zuidelijk type speelt hij in wel meer films met verve, maar hier komen daar nog een aantal lagen bovenop. Hij is stoer, hard, in ontkenning, nieuwsgierig, kwetsbaar, maar vooral strijdbaar.
Matthew McConaughey is onherkenbaar. Het zuidelijk type speelt hij in wel meer films met verve, maar hier komen daar nog een aantal lagen bovenop. Hij is stoer, hard, in ontkenning, nieuwsgierig, kwetsbaar, maar vooral strijdbaar.
Het is een mooi toeval dat American Hustle een paar weken na The Wolf of Wall Street uitkomt, want beide films gaan over mensen die over de ruggen van anderen vooruit proberen te komen en zijn extravagante vertoningen.
De meest toepasselijke film die draaide op het IFFR dit jaar is helaas niet de beste. Tres D is een film die zich op een filmfestival afspeelt en waarin veel over film gepraat wordt. De film is heel gelaagd, maar werkt op op geen enkel niveau echt goed.
Twee mannen die elkaar niet kunnen uitstaan wonen samen in een appartement. De een verzorgt de ander. Als er plotseling een periscoop door de vloer steekt, verandert hun slechte gedrag. Een artistieke film met een boodschap.
All is Lost biedt een overlevingsverhaal van een naamloos personage gespeeld door Robert Redford. Door de vorm, waarin alleen de handeling getoond wordt, zonder verdere uitleg, is het een unieke toevoeging aan het survivalgenre.
Met het verhaal van Jordan Belfort, The Wolf of Wall Street, voegt Scorsese een bijzonder komische paragraaf aan zijn oeuvre toe. De 2e helft van de film voelt eerder onvermijdelijk dan noodzakelijk, maar creëert wel een mooie parallel met de realiteit.
Fruitvale Station toont de laatste dag in het leven van Oscar Grant en de zinloosheid van zijn dood tijdens nieuwjaarsnacht 2009. Hij heeft nooit de kans gehad om zijn voornemens waar te maken en dat heeft alles te maken met zijn huidskleur.
Op de redactie van ZUBB wordt met behoorlijk wat enthousiasme teruggekeken op het filmjaar 2013. Het kostte dan ook geen enkele moeite om de films te kiezen voor onze top tien van dit jaar. Bij deze delen we die graag met jullie.
Een super zoet verhaal als Mary Poppins en dan ook nog een Disney film, dan kan het haast niet anders dan Feel Good, all the way zijn, maar dat is het niet. Ik was vooral onder de indruk van de tweede verhaallijn.
Met de verwisseling van 2 lunches wordt 1 van de onzichtbare connecties tussen 2 mensen in Mumbai zichtbaar. Het is de aanzet voor een romantisch drama over onmogelijke liefde, maar ook voor impliciete kritiek op misstanden in India.
Met meer rennende dwergen is het tweede deel van de verfilming van The Hobbit beter dan het eerste deel. Toch toont The Desolation of Smaug de beperkingen van Peter Jackson, die zijn eerdere succes nooit achter zich heeft kunnen laten.
Voorbij de afleiding van de herkenbare (en geweldige) stijl van de Coens hebben zij echt iets te melden. Ook al gaan we niet echt Inside Llewyn Davis is het spel met authenticiteit van de Coens interessant en gaat het ze aan het hart.